maandag 28 mei 2018

Hockey spiritueel?

Spiritualiteit, wat is het eigenlijk en vooral waar zoeken we het?
 
Heeft spiritualiteit iets te maken met de zin van het leven, betekenis geven aan je leven, balans vinden, een zoektocht naar jezelf? Is het bewustwording, zen, zijn, je ziel, de geest? En wat is dat 'zelf' dan wel? En hoe doe je dat: 'je leven bezielen' en kan dat überhaupt?

Als ik Facebook open dan vliegen de uitnodigingen van spirituele workshops me om de oren. Dan lijkt het wel of we met z'n allen massaal inhoud aan ons leven willen geven, willen verdiepen, willen ontwaken. Komt het soms tot een soort van geestelijke-geboorte-dimensie, oftewel de GGD, nieuwe stijl?

En waar zoeken we dat-wat-we-Het-noemen? Vinden we Het in yoga, tai chi, meditatie, tarot, mindfulness, mantrazingen, drumcirkels, vrouwententen, mannendansen, biodanza, vuurceremonies, stiltewandelingen, zweethutten, spiritueel tekenen, vasten, zwijgen, zingen, bidden? En deze lijst kan eindeloos aangevuld worden, toch?

Ziet de oprechte zoeker door de bomen het spirituele bos nog wel of kan het zijn dat we de spiritualiteit door de veelvoud misschien wel juist missen? Dat we door het zoeken, stomweg over het hoofd zien, dat we spirituele wezens zíjn? Dat prana geen spirituele term is, maar dat we hier onlosmakelijk mee verbonden zijn? Dat we chi niet alleen vinden als we Tai Chi beoefenen, maar dat het juist ook gewoon in ons dagelijkse leven present is? Gewoon in alles wat leeft?

Nu hoor je mij niet zeggen dat spirituele beoefening onzin is. Zeker niet. Het is zelfs een groot onderdeel van mijn leven. Maar kritisch kijken aan welke leraar of beoefening je jezelf toewijdt, is en blijft een hele kunst. Spiritualiteit is niets anders dan leven en leven kun je niet doen, want dat ben je gewoonweg zelf. Daar heb je dat woordje 'zelf'' weer. Hoe kun je dat 'zelf' vinden als je blijft zoeken? Hoe zou het zijn als we de weg van eenvoud bewandelen, zoals guru Naropa dit ooit vervatte als: 'Van meervoud naar eenvoud'?.


Vandaag stond ik - overigens ná een uur stiltemeditatie - langs de lijn bij het hockeyveld, waar mijn jongste dochter samen met minimaal nog 21 andere jonge meiden een wedstrijd speelde: vol energie, vuur, leven. Vlammend, in een sportieve strijd, met zweet op de voorhoofden, rode wangen, warme lichamen, soepel en alert, gefocussed en toegewijd, vol geest, vol chi, vol leven! Helemaal één met het spel, één met elkaar, één met het leven, afgestemd, bewegend, uitdagend, verdedigend, gevend en nemend en bovenal: onverdeeld aanwezig. En dat is toch zeker Het?

Misschien een gat in de spirituele workshop agenda?


www.silent-touch.nl