Dat soort mensen...

‘Aha, zijn jullie van dat soort mensen?!’, elk woord spreekt ze heel nadrukkelijk uit alsof we een erge zonde hebben begaan. Enigszins verbouwereerd kijk ik mijn reisgenote aan.  Dat sóórt mensen? Het klinkt wel een beetje negatief, maar als ik er even over nadenk, ben ik het wel met haar eens. Wij mijmeren er per definitie over hoe het zou zijn om op onze vakantiebestemming te wonen.

Jaren geleden droomden we weg op de geur van lavendel in de Provence. ‘Als we nu hier eens een huisje konden kopen met een klein groentetuintje? Meer hebben we niet nodig. Misschien nog één of twee Chambres erbij om de eindjes aan elkaar vast te knopen?'. En prompt beginnen we na de vakantie met een Franse talencursus.

Of ons weekje in het Zwarte Woud, waar we werden verrast door de immense rust en prachtige natuur. Mijn Duits rolde met gemak over mijn lippen en dat maakt een taalbarrière toch snel kleiner en we werden ronduit blij van de gastvrije en vriendelijke Duitsers. ‘Waarom niet alles verkopen in Nederland en een vriendelijke Stube in het immer Schöne Swarzwald?’. Het is daar zo stil, dat ik mijn eigen hart kon horen kloppen. 

Horde mensen gaan naar verre rustoorden om daar 'zen te doen, terwijl het Zwarte Woud gewoon zen ís. Anderen gaan naar kuuroorden om zich onder te dompelen in speciaal bronwater en hier heeft praktisch elk huis een eigen bron. In de bron bij ‘ons’ huis wacht er zelfs een kikker, al jaren geduldig, om wakker gekust te worden. Nu heb ik al een prins, dus ik heb hem rustig laten zitten natuurlijk.

Ook tijdens ons weekje Italië neemt onze van-dat-soort-mensen-fantasie een loopje met ons. Het groen van de Piëmont, het heerlijke warme klimaat, de stilte nodigt ons gewoonweg uit tot dagdromen. 

Ja, ja, zo mijmeren wij al heel wat jaren af, van Turkije tot Griekenland, van Drenthe tot het Zwarte Woud. En dat maakt ons tot ‘dat soort mensen’. Ik voel me er zen bij!

www.silent-touch.nl