Jaloezie

In één keer stond ze voor mij.
Onaangekondigd.
In vol haar glorie. In vuur en vlam.
Trillend, woest, heftig en verpletterend.
Niets ontziend.

Pijnlijk en precies stak haar dolk recht in mijn hart.
Brandend, razend.

Ik was haar bijna vergeten, maar de herinnering kwam direct tot leven.
Verlammend, onredelijk, aanwezig, vurig, verscheurend.

Even voelde ik de weerstand en de projectie komen vanuit het diepst van mijn structuur, dat het toch altijd door die ander komt. De waarheid fluisterde net op tijd in mijn verlangende hart:

Wat kan ik anders doen dan haar in mijn armen sluiten?
Haar verdriet te aanvaarden en te laten smelten in mijn hart?
Haar ongebreidelde woede uit te laten razen totdat er niets meer over blijft om uit te razen?
Haar verblindende vlammen te doven in de zee van mijn tranen?
Haar lust naar macht te ontvangen in mijn machteloosheid?
Haar te aanvaarden, zoals zij is, in mij.

En toen gezien was, wat gezien mocht worden - loste ze op.
Net zo onverwachts als ze kwam.
Voor nu.

Kalf of Koe?

http://www.dichtbij.nl/zuid-kennemerland/regio/artikel/3618089/kalf-of-pink3f.aspx

Koetjes en kalfjes

Hoeveel adem verspillen we door te praten over koetjes en kalfjes? En ik bedoel nu niet de echte koeien en de echte kalven, want daar zouden we juist meer over mogen praten. Over hoe de kalfjes één dag na hun geboorte bij hun moeder worden weggehaald om in kille stallen eenzaam te wachten op een smakelijke marinade. Of over de koeien die levenslang in megastallen staan, geen daglicht zien en/of beweging hebben om eveneens een vaak on’mens’elijke weg naar de supermarkten te ontvangen  met de twijfelachtige eer als aanbieding van de week te eindigen. 

Nee, dan kunnen we toch beter praten over ‘koetjes en kalfjes’. Over hoe het met ons gaat en dat we dan knikken dat het best goed gaat terwijl we eigenlijk in oorlog zijn…in oorlog met onszelf, met een ander, met de omgeving, met de wereld, zonder dat we het natuurlijk willen toegeven, of willen weten, laat staan hardop zeggen.

Ik heb mijn eigen makke steeds beter in de gaten: Ik kan best praten over over koetjes en kalfjes, maar zwijg niet over de èchte koeien en de èchte kalven en de wereld om mij heen waardeert dat niet. Punt.

Het leven is perfect

Het leven is als een zorgzame moeder,
die je omarmt en beschermt
die je voedt en koestert.
die naar je luistert en jou echt hoort.

Het leven is als een sterke vader,
die je steunt als je bang bent
die je uitdaagt als je draalt
die je een duwtje in de goede richting geeft.

Het leven is als een onschuldig kind
dat naar je lacht
met open hart
dat naar je kijkt
zonder verwachting, zonder oordeel, vol vertrouwen, met een open hart.

Het leven is het liefdevolle hart van ons bestaan.
Ze wijst je de weg.
Ze legt op het juiste moment obstakels voor je neer, zodat je ervan kunt leren.
Soms doet dat pijn, soms geeft het vreugde, soms geeft het inzichten,
Het laat je nooit in de steek.

Het leven is zo intelligent.
Daar hoef je niet aan te twijfelen.
Je hoeft niet te weifelen.
Je hoeft je alleen maar over te geven.
Over te geven aan Dat wat er op je weg komt, op je pad staat,
om ervan te proeven en  te leren, van te huiveren of te genieten, in te rusten, mee te zijn.
Het leert je, het wijst je en troost je, het warmt je, het omvat je.

Jij leeft niet het leven. Het leven leeft jou. Het is perfect.