Winkelen is niet mijn favoriete bezigheid, tot
teleurstelling van vooral mijn jongste dochter. Zij kan eindeloos snuffelen
tussen kledingrekken, uitverkoopjes en snuisterijen. We hebben sinds kort een
modus gevonden zodat we allebei toch kunnen genieten van de noodzakelijk
aankopen, zoals bijvoorbeeld schoenen. Zij gaat wekenlang op zoek naar de
perfecte schoenen en dan kom ik in beeld.
'Mam, ik heb ze gevonden'. Blij staat ze voor me. Met een gevulde portemonnaie gaan we op stap. Dit keer troont ze me mee naar een winkel waar ik zelf nooit naar binnen zou gaan: Een Gothic winkel met veel zwart en duistere printjes. Het lijkt mij altijd een beetje somber en zwaar.
Laverend door een bomvolle zaak met jurken met ritsen, broeken met veters, shirts met doodskoppen, petten met spookafbeeldingen en gerafelde handschoenen, belanden we achterin een winkel waar een allervriendelijkste jongeman haar lachend groet. Blij trekt mijn dochter de uitverkoren schoenen aan: zwarte kistjes. Ze staan haar gewoon ontzettend leuk! Stoere, stevige schoenen.
De achterwand van dat hele kleine winkeltje staat vol met dit soort schoenen in werkelijk zó veel verschillende kleuren, maten en soorten dat het mij duizelt. De één is nog leuker dan de ander en ik word steeds enthousiaster. Verbaasd vraag ik me hardop af, als in een zelfreflectie, waarom niet iedereen deze schoenen leuk zou vinden. Op dat moment verschijnt vanuit een donker hoekje een Petje Pietamientje, die mij met zijn blauwe ogen ietwat verbaasd aankijkt en dan klinkt zijn heldere stemmetje: 'Omdat iedereen anders is natuurlijk!'.
We barsten in lachen uit. Die kan ik mooi in mijn zak steken. Wie zei ook alweer dat een Gothic winkel somber en zwaar was?
'Mam, ik heb ze gevonden'. Blij staat ze voor me. Met een gevulde portemonnaie gaan we op stap. Dit keer troont ze me mee naar een winkel waar ik zelf nooit naar binnen zou gaan: Een Gothic winkel met veel zwart en duistere printjes. Het lijkt mij altijd een beetje somber en zwaar.
Laverend door een bomvolle zaak met jurken met ritsen, broeken met veters, shirts met doodskoppen, petten met spookafbeeldingen en gerafelde handschoenen, belanden we achterin een winkel waar een allervriendelijkste jongeman haar lachend groet. Blij trekt mijn dochter de uitverkoren schoenen aan: zwarte kistjes. Ze staan haar gewoon ontzettend leuk! Stoere, stevige schoenen.
De achterwand van dat hele kleine winkeltje staat vol met dit soort schoenen in werkelijk zó veel verschillende kleuren, maten en soorten dat het mij duizelt. De één is nog leuker dan de ander en ik word steeds enthousiaster. Verbaasd vraag ik me hardop af, als in een zelfreflectie, waarom niet iedereen deze schoenen leuk zou vinden. Op dat moment verschijnt vanuit een donker hoekje een Petje Pietamientje, die mij met zijn blauwe ogen ietwat verbaasd aankijkt en dan klinkt zijn heldere stemmetje: 'Omdat iedereen anders is natuurlijk!'.
We barsten in lachen uit. Die kan ik mooi in mijn zak steken. Wie zei ook alweer dat een Gothic winkel somber en zwaar was?
