Mijn moeder is met ons mee op vakantie naar Friesland. Op de heenreis is ze gespannen en vraagt wel een paar keer of ze haar huis echt goed heeft afgesloten, maar na een tijdje ontspant ze. Ik begrijp het wel. Het is ook spannend om uit je vertrouwde omgeving en ritme te gaan, als je hoofd op hol is geslagen, want zo noemen we het wel eens. Mijn moeder geniet vervolgens van alles om zich heen. Ze kijkt met nieuwe ogen en merkt dingen op die ze daarvoor niet zag. Alsof ze de wereld herontdekt.
Zo blijft mijn moeder zich keer op keer verbazen over het sluitingsmechanisme van de vuilnisbak. Ze drukt steeds twee keer kort achter elkaar op de knop en merkt dan verwonderd op dat de deksel niet open gaat. Mijn man stelt dan voor om te kijken wat er gebeurt als ze één keer drukt en ja hoor. Hij floept moeiteloos open. Mama is blij verrast, keer op keer. Het leven is soms zo eenvoudig als een druk op een knop.
Vol enthousiasme klinken we tijdens ons avondeten op elkaars gezondheid. De glazen maken een prachtig geluid als ze elkaar raken. Dat klinkt naar meer! En zo heft mama haar glas meerdere keren en we toasten er vrolijk op los. De verwondering op het gezicht van mijn moeder is ontroerend. Het leven is soms zo eenvoudig als het geluid van klinkende glazen en zij neemt ons op deze wijze mee op haar ontdekkingsreis.
Wat later op de avond loopt mama mopperend op de gang heen en weer. 'Ik ben mijn nachtpon vergeten!' en ze steekt niet onder stoelen of banken hoe 'achterlijk' ze dat van zichzelf vindt. Gelukkig heb ik er eentje voor haar, maar dat maakt haar niet bepaald vrolijker. De realisatie dat dit volgens haar te wijten valt aan dementie, komt dan in één keer bij haar heel scherp in beeld. En dat is confronterend en dat stemt haar verdrietig. Als ik dan in haar kamer bewonderend rondkijk en zie hoe keurig ze haar spulletjes een plekje heeft gegeven en zelf haar bed heeft opgemaakt, valt mijn oog op een keurig opgevouwen nachtpon op haar hoofdkussen. Ze had het dus wel meegenomen. Als ik haar daar opgelucht op wijs, raakt ze nog meer van overstuur. 'Mijn hoofd laat me in de steek'. Nog wat later weet ze ook niets meer van dit gehele voorval en kan ik mijn eigen nachtpon ook nergens meer vinden. Ik zie moeder in haar hoofd puzzelen en laat haar maar even. Zo'n vakantie brengt naast afleiding ook onrust en het stof moet weer even neerdalen in de nieuwe situatie. Ik kan niet anders zeggen dat dat ze dit met humor, charme en voorzichtigheid doet. Ik heb daar veel respect voor.
'Hebben jullie goed geslapen?', vraagt ze aan de ontbijttafel vriendelijk. Deze vraag en het antwoord weerklinkt gedurende het volgende uur een paar keer. Ook al komt mijn 'ja heerlijk' er bij de zoveelste keer wat afgemeten uit, mijn echtgenoot vertelt haar keer op keer heel geduldig dat ook hij goed heeft geslapen.
Zo blijft consequent het dagelijkse kleine wandelingetje door het winkelstraatje als voor de eerste keer ervaren. En gelukkig zijn dat blije en gezellige ervaringen voor mama. Mij bekruipt een gevoel van nederigheid en het stemt me dankbaar, dat ik hier met haar mag lopen, hand in hand.
Mijn moeder zit na een lekkere douche weer gewassen en gestreken buiten in het zonnetje. Om door een ringetje te halen. Ze vindt het leuk als ik wat schrijf over de ontwikkeling van haar hersens,want 'misschien kan iemand er nog eens over lachen want erover lachen, is beter dan erover huilen. Dat helpt niets', zegt ze met een scheve glimlach op haar gezicht. En samen bespreken we wat ik zal schrijven.
'Dementie of Alzheimer? Ik weet niet wat ik heb'. Dan blijft het even stil. 'Van allebei word je stapelgek in elk geval', lacht ze dan en vervolgt iets serieuzer: 'maar dan ook niet helemaal, want je weet dat je iets hebt dat niet deugt en je kunt er niets aan doen. Het zij zo!'. Dan buigt ze haar keurig gekapte hoofd weer over haar puzzeltje heen. 'Tenslotte moet je wel een beetje je hersens - of dat wat ervan over is - blijven trainen', merkt ze op.
en zo geschiedde.
Lees hier mijn blog over mijn moeder en haar ervaring over haar ervaring met dementie en vaccinatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten