Na de eerste blogs over de bewuste shift van Negatief naar Positief, van
Ongezond naar Gezond en van Lijden naar Vreugde, staat vandaag de shift van
'helpless naar helpful' in de schijnwerpers.
Behulpzaam zijn, een ander helpen die het nodig heeft. Dat lijkt vaak een logische en eenvoudige keuze, maar is het wel zo logisch? Voor mij wordt steeds meer helder dat 'minder helpen' het beste - zo niet het énige - 'hulpmiddel' is.
'Ja maar, er zijn mensen, dieren, situaties die hulp nodig hebben'. Ja zeker. Maar de vraag die we ons kunnen stellen, is: 'Vanuit welke bron komt onze hulp?' . Deze vraag nodigt uit tot zelfonderzoek. Vanuit het antwoord op deze vraag, komen onze onderliggende drijfveren aan het licht en die zijn soms wel ontluisterend rauw als je echt eerlijk bent. Is onze hulp wel zo onbaatzuchtig als we denken of zit er een klein addertje onder het gras; een addertje dat schuldgevoel, medelijden, macht, angst of jaloezie heet? Is dat hulp op basis van gelijkwaardigheid? Meestal springen al in de bres en staan we klaar met alle oplossingen, voordat er een hulpvraag komt. Hierdoor hoeft de ander niet eens zelf te onderzoeken wat hij/zij nodig heeft en er ontstaat al snel een 'slachtoffer/dader'-verhouding. En het kan zelfs zijn dat onze hulp averechts werkt...dat herkennen we allemaal! Is dat nu helpless of helpful?
Als we onze drijfveren onder ogen durven zien, popt de volgende vraag automatisch op: "Is onze hulp wel echt zo helpvol?'. Kunnen we daadwerkelijk invoelen van wat er nodig is en wie weet nu het beste wat er nodig is?
Nog afgezien van het feit dat er meestal niet eens een hulpvraag ís, leert de ervaring dat er niet of nauwelijks gehoor wordt gegeven aan al onze goedbedoelde adviezen. Dus zo'n zelfonderonderzoek is heel vruchtbaar en brengt ons uit de actie, in een meer observerende modus. En vanuit die observatie, kunnen we meer en meer samenvallen met wat er is.
Praktisch?
In de praktijk gebracht, kun je de komende week eens kijken of je je bewust bent wie je helpt, hoe je helpt, of er wel een hulpvraag is en of de hulp wel zo helpvol en in afstemming met de ander of de situatie is? Is er wel hulp nodig en wat is er dan precies nodig?
Uiteindelijk komen we tot vertrouwen op het leven zelf en zullen we rusten in het diepe weten dat in elk wezen Buddha leeft. Heeft een Buddha hulp nodig en zo ja, wie zou dan het beste weten óf en welke hulp nodig is?
Wil je meer weten over empowerment en bewustwording?
Kijk op www.silent-touch.nl.
Voorgaande blogs in deze reeks zijn terug te vinden door onderstaande links te volgen:
Van Negatief naar Positief
Van Ongezond naar Gezond
Van Lijden naar Vreugde
Behulpzaam zijn, een ander helpen die het nodig heeft. Dat lijkt vaak een logische en eenvoudige keuze, maar is het wel zo logisch? Voor mij wordt steeds meer helder dat 'minder helpen' het beste - zo niet het énige - 'hulpmiddel' is.
'Ja maar, er zijn mensen, dieren, situaties die hulp nodig hebben'. Ja zeker. Maar de vraag die we ons kunnen stellen, is: 'Vanuit welke bron komt onze hulp?' . Deze vraag nodigt uit tot zelfonderzoek. Vanuit het antwoord op deze vraag, komen onze onderliggende drijfveren aan het licht en die zijn soms wel ontluisterend rauw als je echt eerlijk bent. Is onze hulp wel zo onbaatzuchtig als we denken of zit er een klein addertje onder het gras; een addertje dat schuldgevoel, medelijden, macht, angst of jaloezie heet? Is dat hulp op basis van gelijkwaardigheid? Meestal springen al in de bres en staan we klaar met alle oplossingen, voordat er een hulpvraag komt. Hierdoor hoeft de ander niet eens zelf te onderzoeken wat hij/zij nodig heeft en er ontstaat al snel een 'slachtoffer/dader'-verhouding. En het kan zelfs zijn dat onze hulp averechts werkt...dat herkennen we allemaal! Is dat nu helpless of helpful?
Als we onze drijfveren onder ogen durven zien, popt de volgende vraag automatisch op: "Is onze hulp wel echt zo helpvol?'. Kunnen we daadwerkelijk invoelen van wat er nodig is en wie weet nu het beste wat er nodig is?
Nog afgezien van het feit dat er meestal niet eens een hulpvraag ís, leert de ervaring dat er niet of nauwelijks gehoor wordt gegeven aan al onze goedbedoelde adviezen. Dus zo'n zelfonderonderzoek is heel vruchtbaar en brengt ons uit de actie, in een meer observerende modus. En vanuit die observatie, kunnen we meer en meer samenvallen met wat er is.
In de praktijk gebracht, kun je de komende week eens kijken of je je bewust bent wie je helpt, hoe je helpt, of er wel een hulpvraag is en of de hulp wel zo helpvol en in afstemming met de ander of de situatie is? Is er wel hulp nodig en wat is er dan precies nodig?
Uiteindelijk komen we tot vertrouwen op het leven zelf en zullen we rusten in het diepe weten dat in elk wezen Buddha leeft. Heeft een Buddha hulp nodig en zo ja, wie zou dan het beste weten óf en welke hulp nodig is?
Wil je meer weten over empowerment en bewustwording?
Kijk op www.silent-touch.nl.
Voorgaande blogs in deze reeks zijn terug te vinden door onderstaande links te volgen:
Van Negatief naar Positief
Van Ongezond naar Gezond
Van Lijden naar Vreugde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten