Elke ochtend bel ik mijn moeder. Gewoon om te vragen hoe ze zich voelt, wat er op haar programma staat en hoe haar stemming is. Door de vasculaire dementie wisselt haar stemming nogal de laatste tijd. Al een aantal dagen op rij klinkt moeder somber, zwaarmoedig en gedeprimeerd.
Mijn - over het algemeen - opgewekte moeder verdwijnt stukje bij beetje en haar opgeruimdheid maakt plaats voor een stille somberte. Het is een pijnlijk proces.
Meestal kan ik haar wel opvrolijken en is er vooral diep respect en begrip voor haar. Maar vandaag voel ik ineens dat er ongeduld in mij kruipt. Terwijl ik aan de telefoon ben, zit ik achter mijn laptop en scrol door wat nieuwsberichten heen. Af en toe zeg ik 'hmm hmmm' en eigenlijk ben ik er helemaal niet bij. Ik doe mijn best om nog even mijn aandacht erbij te houden, maar naast het ongeduld ervaar ik nu ook irritatie. Schaamte. Zucht. Menselijk.
'Ga je schamen! Het is je móeder! Doe 's lief!' , klinkt er een krakend, bemoeizuchtig en vooral luid stemmetje vanaf mijn schouder.
Het toeval wil dat ik juist op dat moment bij het scrollen een klein gebedje zie:
'Altijd lief te zijn voor and'ren
dat vergeet ik telkens weer.
'k wil niet boos of kribbig wezen.
Maak mij vriend'lijk.
Help mij Heer'.
Schaamte, ongeduld, irritatie lost op. En voordat mijn focus weer volledig naar mijn moeder terugkeert, denk ik met een glimlach aan de Franse schrijver George Bernanos:
'Mais, ce que nous appelons hasard, c'est peut-être la logique de Dieu?'
Maar, wat wij toeval noemen, is misschien de logica van God?
Dat klinkt voor mij toevallig heel logisch!
Wil je meer weten over bewustwording?
www.silent-touch.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten