In Gods naam vrede sluiten! (11)

Tijdens het opruimen van een keukenla bij mijn ouders vond ik een oud spel. Halma. Mijn moeder van over de 90 weet - met haar bij tijd en wijlen verwarde geest - precies wat de spelregels zijn.

Terwijl we spelen, grappen we (zij vooral) over haar geautomatiseerde kennis van zo'n spel, terwijl ze soms moeite heeft met de ooit voor haar zo vanzelfsprekende dingen, zoals het bijhouden van een agenda.

 

Geconcentreerd tracht moeder paadjes te vinden om haar pionnen zo snel mogelijk in het tegenoverliggende veld te brengen en ze is vastberaden mij te verslaan. Als haar enthousiasme iets te fanatiek wordt, merk ik lachend op dat het geen oorlog is maar een spelletje.

 

Dat triggert iets in haar en haar hele houding verandert plotseling als ze ze me vraagt of het waar is dat onze Joodse medelanders niet meer veilig zijn en dat er demonstraties waren bij de opening van het Holocaust museum. Haar verdriet en angst voor de wereldoorlogen van toen en nu is zichtbaar.

 

Met verdrietige ogen kijkt ze me aan en voegt er verslagen aan toe dat ze maar niet begrijpt waarom mensen niets hebben geleerd van eerdere oorlogen. Ze schudt haar witte krullen en buigt verslagen haar hoofd.

 

Moeder volgt elke dag het nieuws en is - ondanks haar ziekte - blijvend betrokken bij het wel en wee in de wereld. Samen spreken we over de oorlogen van toen en nu, over de onveilige situaties voor zovele mensen op zoveel plaatsen in de wereld, over alle zinloos verloren levens van mensen en dieren.

 

Dan zucht mijn moeder: 'ieder mens is even waardevol en elk mens mag zijn eigen geloof hebben. Hoe kan het toch zijn dat in de naam van God er zoveel leed wordt veroorzaakt?'.

 

Ik denk aan de boodschap uit de Bhagavad Gita 'the war is within' en begrijp steeds beter dat dit mystieke gevecht van goed en kwaad in ieder van ons woedt. Vaak ook nog onbewust. Ik besef dat we uitsluitend in onszelf kunnen en moeten beginnen. Ons gesprek verdiept zich als we hierover uitwisselen. 

 

Na ons gesprek zitten we met in elkaar verstrengelde handen samen in stilte en ervaren beiden een gevoel van vrede en saamhorigheid. Geen angst voor de toekomst, geen pijn uit het verleden. Vrede in dit moment. 'Peace is within'.

 

Laten we in Gods naam VREDE sluiten!