Het wordt weer eens tijd voor een update. Ik heb er een zusje bij. En niet zomaar een zusje… Een Russisch zusje! Ze heet Hanty. Hanty zat in een Russisch asiel, waar de omstandigheden niet zo best waren. Mijn baasje vond dat zo zielig voor Hanty dat hij haar moest adopteren. Hij was op slag verliefd geworden op deze mooie Russin. Een maand geleden is ze met het vliegtuig naar Nederland gekomen en hebben mijn baasjes haar opgehaald van Schiphol. Dat was me een verandering.Flexibel als ik ben, heb ik me direct aan dit nieuwe vriendinnetje aangepast. Eigenlijk heb ik nu een harem om me heen. En dat bevalt me prima. Met Ninja was het wel anders. Ninja moest veel meer wennen aan de situatie: die heeft een paar dagen lopen grommen en brommen en ze was bij het wandelen niet vooruit te branden. Ze lag maar heel stil en verdrietig op haar mandje en hield van een afstandje alles scherp in de gaten. Je kan wel stellen dat ze er niets aan vond.
Hanty won al snel met haar mooie ogen de harten van alle gezinsleden. Ze is hartstikke mooi en ontzettend lief; ze is heel groot en heeft hele lange benen. Bij haar vergeleken ben ik maar een soort dikke worst. Maar het baasje zegt dat hij dol is op dikke worst.. Het leuke aan het nieuwe vriendinnetje is dat we allemaal weer nieuwe training krijgen. Dus de koekjes vliegen me om de oren en zo blijf je natuurlijk ook een dikke worst. Nu ben ik aan de lijn..
Gelukkig bleek Hanty ook heel erg lief voor Ninja en na anderhalve week begon Ninja een beetje te ontdooien. Inmiddels zijn we een paar weken verder en is alles koek en ei. We hebben allemaal ons eigen plekje gevonden en er is een mooie balans. En ik kan de nieuwe hond alles leren: niet alleen de goeie dingen maar ook de slechte dingen. Een van de leukste dingen hier is dat er één keer in de week een kaasboer aan de deur komt. En als we alle drie maar hard genoeg blaffen dan krijgen we alle drie een heel groot stuk kaas. Het liefst rijden we met deze meneer mee de hele wijk rond maar dat mag niet helaas. Eén van de slechte dingen is dat ik het leuk vind om te blaffen als er iemand binnenkomt. Hanty snapt dat gelukkig want die blaft nu vrolijk met me mee. Ook midden in de nacht als één van de kinderen thuiskomt. En dan doen we het gewoon nog een keertje over als de buurkinderen thuiskomen. En we doen het nog een keertje over als de postbode ‘s ochtends vroeg de krant komt brengen. Knap hè?! Het baasje denkt daar anders over en denkt nu dat hij de oplossing heeft gevonden door mij te beschieten met een waterpistool. Alsof dat mij bang maakt….
.
Het leven is heerlijk: ik ga elke dag wel drie keer wandelen; ik heb lekker eten en drinken en ik word heel veel geknuffeld door de baasjes. Het vrouwtje zegt altijd tegen me dat als ze mij knuffelt, dat ze dan alle eenzame dieren in de wereld knuffelt. Dan snap je wel hoe veel en vaak ik word geknuffeld!
Soms gaan we naar het strand en dan jaag ik achter alle vogels aan. Moe en voldaan kruip ik dan in mijn mandje dicht tegen mijn vriendinnetje Ninja aan en slaak een diepe zucht van blijdschap en ontspanning.
Lieve Stichting Vagabond-vriendjes, ik wens jullie allemaal gouden mandjes en voor alle vrijwilligers van de stichting: een woef woef woera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten