Mond houden

Kwart voor acht zat ik in de trein afgelopen zondag op weg naar een tweedaagse training in communicatie. De avond ervoor was het laat geworden en ik stapte doelgericht de stilte coupé in zodat ik nog even rustig kon wakker worden. Ik nam me voor een uurtje te mediteren. Gewiegd op de kadans van de rails, viel ik kennelijk toch langzaam in slaap, want ik schrok me wild doordat de stilte met een oorverdovend:  'SCHGRAPP' werd verbroken. Ik viel bijna uit de bank van schrik en begreep niet waar ik zo abrupt van wakker werd. Ik zag niets of niemand. 'SCHGRAPP', klonk het na een paar seconde nog een keer. Iemand at duidelijk een appel. 'SCHGRAPP, SCHGRAPP, SCHGRAPP', het tempo werd behoorlijk opgevoerd en het eindigde na een aantal minuten in een gesmak en geknaag van jewelste. Ik merkte dat er een lichte irritatie in mij ontstond  en kreeg na verloop tijd de neiging een mep uit te delen. Hoezo stilte coupé? Godzijdank mocht ik overstappen.

Met hernieuwde moed volgde ik opnieuw de bordjes naar een stilte coupé. Deze trein zat veel voller maar ik ontdekte toch nog een plekje. Ik herkende in de dame tegenover me een mede-cursiste. Breedlachend begroette ze me en voordat we het wisten, raakten we verstrikt in een geanimeerd gesprek over de communicatie training, waar ook een medereiziger zich spontaan bij aansloot.

Na een paar minuten werd ik van achteren behoorlijk stevig op mijn schouders getikt en een dame met een van irritatie appelrood aangelopen gezicht boog zich woedend over onze leuning heen en beet ons nijdig toe:

'Jullie kunnen dan wel leuk een communicatietraining volgen, maar in een stilte coupé moet je vooral ​JE MOND HOUDEN!!'

en toen werd het toch nog even stil..