Een hartje vol tomaatjes

‘Als ik jouw facebook mag geloven, Gwen, lijkt het wel alsof jouw hele leven één groot feest is en alleen maar bestaat uit reizen naar tropische oorden, varen op sloepen en barbecueën met vrienden en familie’.

Nu tracht ik om van mijn facebook geen fakebook te maken, dus wellicht is het toch een goed idee om af en toe een foto te plaatsen van mijn puber die mij het bloed onder mijn nagels vandaan haalt? Of van een hond die mijn net ingezaaide gras omploegt? Of van de chaos in mijn keuken als mijn lieftallige dochter met haar vriendinnen een – overigens heerlijke – appeltaart maakt? Ingewikkelder dan dit wordt het meestal niet, want als je over iets serieuzers begint, reageert er niemand, maar als je je nieuwe paar laarzen etaleert, dan vindt iedereen je foto leuk en komt er ook vaak nog een reactie. Ik ben er zelf ook helemaal niet vies van om wat luchtigs te plaatsen en volg een paar keer per week het wel en wee van mijn facebookvrienden.

Vroeger (toen ik nog jong was) vroeg je aan elkaar: ‘Hoe gaat het met je?’ en dan was/is het antwoord meestal: ‘Prima en met jou?’. En vervolgens wordt er bij voorkeur niet op het antwoord gewacht. Er is altijd wel iets wat de aandacht afleidt of iemand, die iets leukers te vertellen heeft.  Herkennen we allemaal, denk ik. Zelf heb ik wel eens een poging gewaagd om  te zeggen dat het helemaal niet zo goed ging, dat ik depressief was, dat ik het niet meer zag zitten, dat ik enorm veel verdriet had. Maar dat wordt meestal niet zo op prijs gesteld. Ik hou me dus over de hele linie aan het algemeen geaccepteerde antwoord: ‘Prima!’ En daarmee is ook geen woord gelogen alleen niet alles gezegd.

Sec gezien is facebook dus een moderne versie van de vraag: ‘Hoe gaat het met jou?’. Als je wil weten hoe het met iemand gaat dan vraag je het niet, maar je kijkt op facebook en dan weet je meteen hoeveel bier er is gedronken, wie er waar uit eten is geweest en als je boft ook nog wàt er is gegeten, wiens kind een doelpunt heeft gescoord, wie taartjes heeft gebakken, een vakantieplaatje heeft geschoten, met een mooie auto op reis is of cherrytomaatjes in een hartvormige taartvorm heeft gestopt. Allemaal kleine geluksmomentjes, allemaal even belangrijk en onbelangrijk. Dat maakt facebook nog geen fakebook, maar meer een alledaags praatje. Een heerlijk ontspannen momentje vanuit mijn luie stoel en zo blijf ik mooi op de hoogte van wat een ander beleeft..aan de buitenkant dan. De buitenkant, waarin het lijkt alsof mijn leven één groot feest is. Mmmm, klinkt lekker zeg!