Dat ik op het heerlijke eiland Mallorca ben, zou om een nadere verklaring kunnen vragen, maar voor nu, is dit wat er is:
Ik ben op het heerlijke eiland Mallorca.
Ik heb een lunchafspraak met mijn man, zijn zus en zijn zoon in een dorpsrestaurant. We komen hier al jaren, maar we hebben in dit restaurant, Es Moli, nog nooit gegeten. Hetgeen ik overigens zou kunnen kwalifiëren als een jammerlijk vergissing. Al was het maar omdat een glas wijn hier ook nog gewoon het formaat van een glas wijn heeft en niet zoals in Nederland, zo'n afgemeten bodempje.
Sowieso is eten één van mijn favoriete bezigheden, zowel het maken en het nuttigen ervan. Maar als ik hier in dit dorp in de bergen zit in dit typische Mallorciense restaurant, geniet ik met volle teugen van de geuren, de smaken en de sensaties van het mediteraans eten. Overigens geniet ik ook zonder enig voorbehoud van de ogen van de Spaanse eigenaar van het restaurant: diepgroen, omlijst met inktzwarte lange wimpers onder een rij volle wenkbrauwen. Ik smelt dan al voordat ik een hap heb gegeten. Ik geniet met volle teugen van het voorgerecht, het hoofdgerecht, de mensen die ook komen eten, het gezelschap, de bedrijvigheid. Kortom: de gehele sfeer maakt me dronken van geluk en dankbaarheid en dat kleine glaasje Herbes Seches als toetje geeft een sprankelende twist aan mijn blijdschap.
Alcohol schijnt het sentiment, dat het meeste in ons leeft, ietwat aan te wakkeren, te versterken en aan het licht te brengen. Dat kan diepe vermoeidheid zijn, blijdschap of de zogenaamde 'kwade dronk'. Je raadt het al: Ik dans zo'n beetje de berg op, heerlijk genietend én aanwezig in de subtiele roes van de aqua vitae oftewel levenselixer van dit eiland.
Na de heerlijke lunch vertrekken mijn tafelgenoten met de auto naar ons vakantiehuis, ietwat gelegen boven op de berg en ik kan niet anders dan naar huis lopen, of dansen, beter gezegd. Mijn hart, mijn geluk, mijn dankbaarheid past eenvoudigweg niet in een auto.
Kon ik iedereen maar meenemen in mijn tocht, de berg op, fluitend met de vogels, zingend met de bergen, luisterend naar het geknisper dat mijn voeten maken op het asfalt en de bedwelmende geur van de sinaasappelbomen opsnuivend. De dankbaarheid overvalt me keer op keer. Dankbaarheid is een dienaar van liefde!
Halverwege de berg is er dan ook nog een ontmoeting met iemand die minimaal zo geniet van dit alles als ik, de zoon van mijn man, die voor mij inmiddels zo vertrouwd en dichtbij voelt dat mij wederom een golf van dankbaarheid overspoelt.
Samen 'bouncen' we even op het ritme in ons hart, op zijn muziek of op de liefde die er is.
Ik moet in één keer denken aan het spreekwoord: gedeelde smart is halve smart en realiseer me:
Gedeelde Liefde is Dubbele Liefde!
Ha Gwen, heerlijk geschreven; ik geniet op afstand al een beetje met je mee!!!
BeantwoordenVerwijderenAltijd goed te horen natuurlijk!
VerwijderenHa Gwen, heerlijk geschreven; ik geniet op afstand al een beetje met je mee!!!
BeantwoordenVerwijderenHa Gwen, heerlijk geschreven; ik geniet op afstand al een beetje met je mee!!!
BeantwoordenVerwijderen