Misschien kennen jullie mij nog niet, maar ik heb 6 jaar in een kennel in Polen gezeten en ik ben op 21 april 2012 door lieve vrijwilligers van de Stichting Vagabond-Pets naar een familie in Nederland gebracht! En inmiddels heb ik kennisgemaakt met die hele familie. Eén van de kinderen heeft een hond: een Franse buldog. Dat is een gekke hond: die snurkt, maar hij is o zo lief en daar kun je mega mee ravotten. En met mijn kleine vriendinnetje Ninja gaat het steeds beter. Zij kan zich nu lekker ontspannen en laatst legde ze zelfs haar snuit op mijn rug en viel in slaap. Ik bleef stilletjes genieten van deze saamhorigheid. Samen buiten rennen in het bos of op het strand, samen eten, drinken, kluiven .. dat komt wel goed hoor.
Ik heb ze wel een poets gebakken, want laatst heb ik helemaal zelf de broodlade opengetrokken in de keuken en toen ze thuiskwamen lagen Ninja en ik tevreden met ronde buikjes nog na te genieten van het suikerbrood, twee rollen ontbijtkoek en drie rollen rijstcrackers. Ik moet toch wát doen om Ninja te imponeren? Gelukkig snapten ze dat ook wel.
En ik heb ze mooi voor het lapje gehouden de eerste twee weken. Ik deed namelijk net of ik niet kon blaffen, maar nu ik gewend ben en een bepaalde verantwoordelijkheid op mij neem voor dit hele gezin, vind ik het bijna tè leuk om overal mijn zegje over te doen. Snap jij dat nu, waarom ze dat niet zo leuk vinden? Nu krijg ik Rescue druppels, staat de muziek zachtjes aan (tip van Fineke) en hebben ze onze manden uit het zicht van de twee deuren gelegd, dus die hoef ik nu niet steeds in de gaten te houden en dat geeft wat rust.
Verder heb ik het redelijk onder controle. Ze hadden hier vrij snel in de gaten wat de bedoeling is: Ik wil een aai als ik ga liggen, koek als ik een poot geef, een blije lach als ik mijn oren spits bij de naam Timon en een knuffel als ik in mijn mand lig. Het leukste is nog wel dat als ik voor hun voeten ga zitten, ik dan een koekje krijg! ‘Kom’, ‘braaf’, ‘zit’ en ‘Timon’ levert dus altijd wat leuks of iets lekkers op! Strak plan, zeg ik dan.
Zwemmen is ook heel leuk. Natuurlijk niet als je speciaal naar een uitlaatgebied wordt gebracht waar alle honden zwemmen of in de vijver in het bos. Nee, ik spring liever onverwachts van de punt van de boot af. Dan zijn ze er niet op voorbereid en dat is vele malen leuker! Die gezichten! Je had erbij moeten zijn. Een rondje om de boot zwemmen en dan iedereen verblijden met een frisse douche! Daarna even lekker uit mijn dak gegaan op een grasveldje. Dat is pas genieten en dan krijg ik de lachers op mijn hand…uh…poot.
Voor al mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes in Polen: Houd vol! Houd hoop! Ik hoop zo dat er voor jullie allemaal een lekker mandje komt of dat jullie een beter verblijf krijgen! Ze zijn hier aan het sparen voor een donatie hoor! Voor mijn lieve vrienden die me naar Nederland hebben gebracht: Dank je wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten