Leven met een hoofdletter L...

Hoe heerlijk makkelijk is het om vrijelijk en anoniem een blik in iemands leven te werpen. Gewoon even rondklikken op het internet en al snel verschijnt er wel een verhaal, een twitterbericht of nog beter, een foto. Mijn vriendin liet zich laatst ontvallen dat ze zo’n leuk zakelijk telefonisch gesprek had gehad met een kerel. Zo leuk zelfs, dat ze de moeite had genomen hem even te googlen..
. Éen muisklik verder en ze was al snel volkomen ontGoogled. De foto was bij lange na niet zo leuk als de stem deed verwachten. Nu is zij niet zo'n afwachtend typetje, dus ik verbaasde me wel een beetje. Die éne klik is uitermate effectief natuurlijk, maar ontneem je jezelf zo niet de kans op een mogelijke ándere klik?

Glimlachend denk ik terug aan die keer dat ik met een jonge kerel van een toonaangevend landelijk dagblad had afgesproken..honderden jaren geleden. Wekenlang had hij me zakelijk telefonisch ‘lastig’ gevallen en hij bedacht elke keer wel weer een andere reden om te bellen. Alles onder het  mom van het slijten van een advertentieruimte aan het bedrijf waarvoor ik werkte. Zijn stem klonk veelbelovend warm en hij was bijzonder gevat. Mijn ego gestreeld en mijn nieuwsgierigheid gewekt. Hij beet zich vast en uiteindelijk won de aanhouder. Nou ja, van winnen was geen sprake, maar we hebben wel een afspraakje gemaakt. De lol en spanning die vooraf ging aan de daadwerkelijke date, was ik bijna vergeten. Geen Facebook, Google of Linkedin tot mijn beschiking, dus 'erop af' was de enige optie.

Op het moment suprème ging ik met knikkende knietjes en stiekem ook wel vol verwachting richting Hoppe in Amsterdam, waar een enorm knappe kerel mij stond op te wachten. Gespierd, lang, vlot. Niets mis mee. En toch..zijn antwoorden kwamen net even té vlotjes, net even té gladjes uit zijn mond gerold. En ondanks de oogverblindende tandpastasmile, bleek al snel dat de man met de zwoele stem en de mooie woorden vooral erg dol was op zichzelf. Die éne klik bleef uit.

Eind van het liedje was, dat we allebei niet zozeer een illusie armer, maar vooral een avontuur rijker waren. Nou ja...ik dan tenminste.
Toch ben ik liever ontgoocheld dan ontGoogled want de ervaringen in ons leven maken ons nu juist diegenen wie we zijn. Niet in afwachting van dat ene juiste moment maar onvoorbereid, vol erin. Dat is Leven met een hoofdletter L...