Vakantieliefde

Hoe het kan, weet ik niet, maar in de loop van de tijd ben ik hem toch uit het oog verloren. Hoe kan het dat ik zo lang niet meer aan hem heb gedacht? Dat ik was vergeten hoe heerlijk hij was? Hoeveel plezier en genot ik aan hem beleefde? Ik schaam me een beetje, want de uitdrukking “uit het oog uit het hart” blijkt op mijn grote vakantieliefde van toepassing.

En nu, tijdens mijn vakantie aan de Côte d’Azur liep ik hem onverwachts tegen het lijf.


Terwijl ik er niet op bedacht was, stond hij daar, een beetje nonchalant verscholen. Diep gebruind, robuust en stevig, zoals toen. Hij was niets veranderd, misschien alleen wat groter geworden? Maar dat staat hem goed. Ik herinner me zijn zachte karakter en zijn soepelheid. Ik kon vroeger de verleiding al niet weerstaan en ik kon nooit genoeg van hem krijgen. Raar eigenlijk dat ik hem toch in de loop van de jaren ben vergeten. Ik merk dat het water me in de mond schiet en een warm verlangen zich in mij verspreidt. Als ik om mij heen kijk, zie ik dat de concurrentie moordend is: jong, blond en vooral veel, maar dat weerhoudt me er niet van om langzaam dichterbij te komen. Openlijk laat ik mijn blik over hem gaan, mijn ogen strelen zijn contouren en het laatste restje twijfel schud ik resoluut van me af. Kan mij het ook schelen, ik neem hem, ik wil hem, ik doe hem! De tussenliggende jaren verdwijnen als sneeuw voor de zon en de herinnering is een onomkeerbare confrontatie.

Voordat we er erg in hebben, belandt hij in mijn keuken en leef ik me volledig uit. Ik smeer hem breed en vol uit en we delen het genot van een vers stokbrood en daarna nog één en daarna nog één. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Eindelijk samen. Deze zomer ben je van mij! Mijn Nutella.