Voor ieder wat wils, maar wat wil je eigenlijk?

Voordat ik op vakantie ging, wilde ik even nog wat te eten en drinken halen voor onderweg. Meestal doe ik mijn ‘eetbare’ boodschappen in kleine of natuurwinkels maar de grote supermarkt leek voor zo’n even-voor-de-vakantie-insla-aktie dan het meest voor de hand liggend, maar niets bleek minder waar.

Meestal scharrel ik gewoon tussen de schappen door en let ik niet zo op wat er in deze Grote Meng- en Vergifmarkt staat, maar in één keer werd ik overvallen door de drommen mensen die hun karren vol laden met veelal ongezonde producten. En de keuze is reuze. Voor ieder wat wils, tenminste als overgewicht en welvaartziektes datgene is dat je wilt?

Zonder blikken of blozen vullen we onze karren - en dus ons lichaam - met producten die niet bol staan van vitamine en gezonde voedingsstoffen, maar van suiker,  aspartaam, smaakversterkers en kleurstof. En daarna vragen we ons massaal af waarom we toch zo moe zijn of te dik. Mijn deprimerende weg leidde me langs de koekjes, de chips, de limonades en de melk- en yoghurtachtigen. Schappen vol met uitnodigende, doch misleidende, etiketten dat het lekker en gezond zou zijn. Eén blik op een willekeurig etiket leert ons al snel dat het tegendeel waar is. Tientallen etiketten heb ik bestudeerd en ik kan het woord aspartaam en glutamaat niet meer zien.

Uiteindelijk staat er in een klein schap wel iets zonder suiker en andere onnodige toevoegingen, maar de keuze hiervan is een lachertje vergeleken bij de keuze van de ‘ongezonde’ eetwaren.

Af en toe suiker of een zak chips kan m.i. echt geen kwaad, maar de Grote Meng- en Vergifmarkt staat te vol met te veel en te ongezond. En overal waar TE voorstaat, is niet goed, zegt mijn wijze vriendin dan altijd. Ze heeft gelijk.

Thuisgekomen schudde ik mijn bui van me af en realiseer ik me dat mijn thermoskannetje met verse muntthee en een appeltje voor de dorst eigenlijk zo gek nog niet is. Ik ben TEvreden.