Geheim

Mijn moeder zegt altijd: een geheim kun je alleen bewaren als je het niet deelt. Dat zij gelijk heeft, weet iedereen. Toch is het soms belangrijk om een geheim te delen, soms noodzakelijk, soms heb je zelfs geen keuze. Vandaag zag ik voor mijn eigen ogen, onder mijn eigen raam, een poging tot het BEST bewaarde geheim EVER.

Uit het niets dook hij op en omzichtig stapte hij onder mijn raam door. Met lichte tred stak hij de parkeerplaats over om vervolgens stil te houden bij een groenstrook in de hoek van het bewaakte terrein. Schichtig blikte hij om zich heen. Hij zag mij gelukkig niet hoe ik met ingehouden adem toekeek. Hij waande zich volkomen veilig toen hij voorover boog en zijn geheim verborg op een veilige plek. Alle sporen wiste hij uit en bedekte uiteindelijk de plek onder een dikke laag dorre bladeren.

Nu heb ik het niet over de miljoenennota of over de nieuwe locatie van project X, die nu uiteraard op een strikt geheime locatie zal plaatsvinden. Dit geheim gaat niet over serieus afgeschermde wachtwoorden of anonieme telefoonnummers, niet over ingewikkelde passwoorden of belangrijke beursverschuivingen of de borsten van Kate Middleton. Nee, dit is een geheim van levensbelang.

Hij keek nog eens goed om zich heen. Zag ik nu een ingenomen grijns over zijn getekende kop glijden? Je zag hem bijna denken: ‘laat iedereen zich maar druk maken, laat iedereen maar belangrijk doen, laat iedereen maar in de waan dat  ze veilig zijn, maar when the shit hits the fan, dan geef ik ze het nakijken. Ik ben voorbereid, ik ben mijn voorzorgsmaatregelen al aan het nemen, mij maken ze niet gek. De wereld draait door en ik doe gewoon mijn ding! Stelletje sukkels, die niet langer kijken dan hun neus lang is’.

Met recht een geheim om niet te delen, een geheim van levensbelang. Het best bewaarde geheim van een Vlaamse Gaai, die zijn eikel bij mij tussen de bosjes legt..een voorraadje voor deze winter.