Verlanglijstje anno 2013

Als je zo gelukkig bent dat je een moeder hebt en je zou haar vragen wat ze wil hebben voor ‘haar’ Moederdag, dan zal negen van de tien keer het antwoord zijn: ‘Niets, lieverd, jij bent toch mijn cadeautje’. Die negende keer vraagt ze dan bijvoorbeeld een mascara, een stukje zeep, een boek of zoals mijn moeder: een badmuts. Maar eigenlijk vinden de meeste moeders dat het maar onzin is, op een enkeling daargelaten.


Moederdag is van oorsprong een idee van een Amerikaanse vrouw, Anna Jarvis, die haar moeder, die haar leven wijdde aan de bestrijding van ziekten en kindersterfte, op deze wijze eer wilde betuigen. Ze deelde een jaar na het overlijden van haar moeder  in 1906 anjers uit aan alle vrouwen die in de kerk aanwezig waren. Dat dit uitmondde in een groot commercieel feest, weten we allemaal, maar het strookt niet bepaald met het oorspronkelijke idee. Nu kennen we Vaderdag, Valentijnsdag, Dierendag, Secretaressedag en we blijven met z’n allen maar heen en weer schuiven met cadeaus, terwijl we de werkelijke reden waarom deze dagen in het leven zijn geroepen allang zijn vergeten. Misschien is het tijd voor een ander soort verlanglijstje?

Wat gebeurt er als we gaan luisteren naar wat moeder wil, namelijk: ‘Niets lieverd, jij bent toch mijn cadeautje!’. Dan hoef je eigenlijk alleen maar te zijn.

Wat wil een Secretaresse op Secretaressedag? Als je het haar vraagt, zegt ze: ‘Waardering’.
Wat wil een Vader op Vaderdag? Als je het hem vraagt, zegt hij: ‘Een paar uurtjes samenzijn’.
Wat wil een Dier op Dierendag? Zijn bakje water, zijn kommetje eten en een fijne wandeling.
Wat wil jouw Valentijn op Valentijnsdag? Aandacht en liefde

Hoe leuk we het ook verpakken: liefde, aandacht, waardering en echt samenzijn is het mooist als we deze juist niet verpakken. Geen fratsen, zonder sluiers, zonder ballonnen, zonder toeters en zonder bellen. Verlanglijstje anno 2013.

Zo is elke dag een cadeau, een cadeau dat we met elkaar mogen koesteren.