Met enige verwondering kijk ik rond in de huiskamer van een bevriend stel. Op de vloer ligt het oude tapijt van mijn ouders. Dit stel zocht juist een tapijt toen wij het huis van onze ouders leeg ruimden. Het was liefde op het eerste gezicht. En nu kijk ik hoe mijn voeten staan op dat overbekende crèmekleurige tapijt, met Chinese bloemen aan de rand. Prachtig is het en ik ben blij dat het hier ligt; fris schoongemaakt en wel.
De vrouw volgt mijn blik en zegt dan dat ze mijn moeder via mijn blogs soms voor zich ziet. Hoe mijn moeder over het tapijt drentelde en her en der een stofje oppakte. Ik moet erom lachen want ze beschrijft precies zoals het ging. Dan voegt de vrouw eraan toe dat ze mijn moeder op zo'n moment bedankt voor het tapijt. Dit raakt me. Wat klinkt dat lief en wat is dat attent.
Ken je dat gevoel van een puzzelstukje dat ineens precies op z'n plaats valt? Moeiteloos, naadloos en logisch? Dit was voor mij zo'n moment.
Mijn ouders hebben dat tapijt ooit gekocht. Dat lag in een luxe winkel in Amsterdam, die nu allang niet meer bestaat. Een inkoper heeft het kleed ooit ingekocht, mensen hebben het verpakt en vervoerd. Andere mensen hebben het kleed knoop voor knoop gemaakt met wol. Iemand bedacht het motief en een ander kleurde de wol. Iemand heeft het schaap geschoren en de wol gesponnen. Wol van een dier dat heeft gegraasd in de wei, gevoed door de zon en moeder aarde. Het gras komt uit een zaadje en hoe komt dat zaadje daar eigenlijk?
Het duizelt me als ik bedenk wie en wat eraan heeft bijgedragen zodat dit kleed hier onder mijn voeten ligt. Al die mensen en dieren, krachten en energieën zijn ontelbaar. Mensen en dieren zijn op hun beurt weer geboren, gevoed, verzorgd uit mensen en dieren. De reeks is eindeloos.
Eén zo'n woord van dankbaarheid van deze vrouw is dan ook niet zomaar exclusief bestemd voor mijn moeder of mijn vader. Deze spontane dankbetuiging komt toe aan alles en iedereen die daaraan heeft bijgedragen.
Inclusief haarzelf.
Eens te meer besef ik dat dankbaarheid een kracht is die ons ogenschijnlijk tot elkaar brengt, maar bovenal de mogelijkheid schept om ons ten diepste te realiseren dat we één zijn.
