Let it be

Gisteren straalde de zon in mijn moeder en had ze naar eigen zeggen: 'een goede dag'. Vandaag regent en onweert het in mijn moeder. Als ik deze ochtend mijn moeder ophaal dan staat ze er verloren bij. Ze heeft haar jas al aan. Later blijkt dat de jas niet al aan is omdat ze met mij mee naar buiten gaat, maar omdat ze het koud heeft.

Ineengedoken staat ze er verlaten bij. We omhelzen elkaar en voelen ons beiden onmachtig tegen deze ziekte van dementie. Nee, vandaag staat het water hoog en er rollen twee tranen. Een over haar wang en één over de mijne.

Afleiding heelt niet, maar helpt wel. Dus ik vertel mijn moeder over de nieuwe liedjes die ik aan het oefenen ben met 'mijn' koor. Ze luistert aandachtig en ik zie haar wat ontspannen.

Een van de liedjes is het bekende liedje van The Beatles, Let it be. Samen zingen we uit volle borst mee. Let it Be, Let it Be. Mother Mary comes to me, speaking words of wisdom: There will be an answer; Let it be.. 

Terwijl we naar huis rijden, denk ik aan het Mariabeeldje in mijn huis: Maria kijkt met licht gebogen hoofd en gespreide armen vol genade naar het aardse. Dat beeld raakt mij en inspireert mij dagelijks: Kan ik met zachte ogen, vol compassie kijken naar wat er voor mij gebeurt, zonder mij erin te mengen? 

Maria lijkt ons uit te nodigen om het te laten zijn zoals het is en in vertrouwen te blijven dat het antwoord komt! Uit haar ogen en handen lijkt een stroom van liefde te komen, als hulp voor ons allen. Let it be, let it be, let it be, let it be. There will be an answer, Let it be!

Terwijl de boodschap van deze hitsong weer dieper tot mij doordringt, hoor ik mijn moeder naast me zuchten en dan zegt ze: 'Dat moet ik nou de hele dag doen....Let it Be, Let it Be, Let it Be'.

'Speaking Words of Wisdom, mam!', voeg ik er glimlachend aan toe.

En zo landen we beiden weer veilig in vertrouwen en gaat ondanks het sombere weer het zonnetje ook weer in mijn moeder schijnen.

 

www.silent-touch.nl

Willen we niet allemaal een beetje zijn zoals Thumper?

Levenslessen..ze blijven op ons pad komen. Ik denk dat we het allemaal wel herkennen, dat we de meest praktische en gezonde levenslessen ontvangen van het leven zelf. Over de jaren heen heb ik prachtige eyeopeners aangereikt gekregen, door o.a. mijn spiritueel leraar, familieleden, vrienden, mijn werk, de natuur, honden en zéker niet op de laatste plaats mijn kinderen en met elkaar vormen zij een geweldige levensleerschool. Zo'n leerschool is confronterend, eerlijk, rauw, niet altijd leuk, maar vooral praktisch en gezond. 

Een van de eerste en liefste levenslessen die me te binnen schiet, komt uit de film Bambi. Ik herinner me nog heel goed de ouderlijke raad die Thumper, het aandoenlijke, onschuldige konijn uit de film Bambi,  citeert op het moment dat hij een niet zo vriendelijke opmerking maakt over Bambi:

'If you can't say something nice, don't say nothing at all.

Als we allemaal ons leven zouden wijden aan zo'n liefdevolle boodschap, dan zou de wereld er toch anders uitzien? We weten het allemaal: Roddelen, klagen, mopperen en bekritiseren (jezelf en anderen) creëert negatieve energie en toch laten we ons er allemaal wel eens (of vaker?) toe verleiden. Tenslotte praat die vrouw toch echt te veel, is dat joch onopgevoed, dringt die man áltijd voor, is hij een wappie en zij begrijpen niet hoe het hoort en - deze hoor ik erg vaak - het leven was vroeger veel beter. En ja, het is zéker menselijk, maar het is toch niet zo heel erg medemenselijk? De raad van Thumper biedt ons direct een andere optie.

Praten mét elkaar en niet óver elkaar, elkaar vergeven, versterken, ondersteunen en stimuleren is heilzaam en hét recept voor een gezond en gelukkig leven. En als we in al onze menselijkheid struikelen, dan is dat niet erg. We kunnen onszelf herpakken en onze koers van medemenselijkheid, eerlijkheid en openheid hervatten.

En zeg nu eerlijk: Willen we niet allemaal een beetje zijn zoals Thumper?

 

www.silent-touch.nl