dinsdag 19 juli 2011

Ridder in een zwarte BWM

Gedurende vijf jaar heeft mijn man vele avonden doorgebracht met speuren naar een hond, die hij kon redden. Vele Spaanse en Portugese asiels werden virtueel bezocht en vele hondjes werden in gedachten uit dodingsstations of asiels gered en liefdevol opgenomen in ons gezin. Eindelijk werd zijn speurtocht beloond en kwam er dan toch een hondje voorbij uit een asiel uit Polen, die zijn hart ogenblikkelijk stal en met een onweerstaanbare glimlach op zijn gezicht, vroeg hij hoopvol aan mij: ‘wat vind je van deze?  Eén blik op het beeldscherm en ook ik was direct verkocht! Zo’n lieve snuit, de liefste ogen, het juiste formaat en dat ze ook nog Ninka heette, zagen wij bijna als een teken dat we een nieuw vriendinnetje hadden gevonden voor onze andere hond, Ninja!

De kennismaking tussen Ninja en Ninka verliep ook zonder slag of stoot..of kan ik beter zeggen: zonder grom of grauw. We waren verkocht en wilden Ninka het liefst direct meenemen. Maar nee…we werden resoluut naar huis gestuurd met de vriendelijke mededeling dat we eerst nog controle thuis kregen. En inderdaad kwam er de volgende dag een kordate dame van de ‘ballotage’commissie ons huis binnen marcheren. Kijken (lees: controleren) of wij wel geschikt waren. Het hele gezin bij elkaar getrommeld, werden we aan een weliswaar vriendelijk, maar bijzonder doortastend verhoor onderworpen. Het huis en de tuin werden geïnspecteerd, opvoedadvies werd gegeven en de officiële adoptiepapieren werden overhandigd. Na dit stevige gesprek keken we elkaar enigszins beduusd aan en werden we ons langzaam maar zeker bewust van onze verantwoordelijkheid, onze plicht, die deze uiteindelijk toch nog spontane actie met zich mee bracht. Ninka werd – zelfs voordat ze in ons huis was – op slag een belangrijk gezinslid.

We konden geen dag langer meer wachten en mijn man heeft haar de volgende dag al opgehaald. Gedurende de twee uur durende terugreis heeft Ninka op schoot bij zijn nieuwe baasje gelegen..en in die tijd is er in stilte een verbond gesloten, een onzichtbare band gesmeed en nieuw vertrouwen geboren voor deze angstige hond. Gered door een ridder in een zwarte BMW…wie wil dat nu niet?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten