Wat is een schaduw?

Iets wat we zien, maar nooit kunnen aanraken. Een schaduw laat zich niet vangen, maar vanochtend ervoer ik een klein moment van verwondering, dat zich gelukkig wél liet vangen in een klein gedichtje:

Schaduw

De schaduw danst voor mij uit
in kleine, lichte stappen.
Ze laat zich niet vangen,
niet aanraken.
Onvoorspelbaar -
en zomaar ineens verdwenen.

Ze laat niets achter:
geen afdruk, geen indruk,
geen geur of energie.
Geen zwerfafval, geen prullaria,
geen boze bui,
geen blij gevoel.
Alleen een foto
laat zien dat ze er was.

Verwonderd staar ik naar de zwarte vlek en fluister in stilte:
wie ben je, waar ben je,
wat kom je doen?
Ben je een illusie,
of ben je echt —
een speling van donker en licht,
een projectie van mijn eigen ogen?

Met de zon in mijn rug
loop ik verder.
Mijn hand steek ik op
en mijn schaduw
groet in stilte terug.

Reflecterend op het moment, vraag ik me af: misschien is het de schaduw zelf die iets van ons laat zien — iets wat alleen zichtbaar wordt als het licht erop valt.
Waar in ons leven valt het licht zó, dat we iets nieuws kunnen ontdekken?
En durven we dat dan ook werkelijk te zien - en te volgen?
Misschien begint daar iets nieuws?

 

Meer over bewustwording? Klik hier!