Weg in eigen land. En wel in Friesland! We hebben zin in wat we zelf noemen, onze mini-retraite.
Op onze eerste vakantiedag lopen we in Joure, als het oog van mijn echtgenoot op een drankenwinkel valt. Zodra we de drempel van de winkel overgaan, vallen we allebei stil. Een winkeldame houdt als een suppoost in een museum bijna uitdrukkingsloos de wacht.
Behoedzaam lopen we de winkel binnen. Langs alle wanden van de vloer tot aan het plafond staan en liggen rijen dik flessen whisky, jenever, port, cognac en likeur. Overal staan kleine proefflesjes.
'Is dit een museum of een echte winkel?'. Ik knijp even in mijn arm. Grote zorgzaamheid spreekt uit de keurig opgestapelde flessen waar de fijnste spirit in zit. Wow.
Verbluft, complimenteer ik de zwijgzame dame met deze indrukwekkende verzameling. Ze wordt zo op het oog niet warm of koud van mijn opmerking. Dan vraag ik of dit wellicht een uit de hand gelopen hobby is? Deze vraag brengt haar kennelijk naar lang vervlogen tijden. Haar ogen beginnen te stralen als ze vertelt hoe zij ooit is begonnen in de kelder en dat klanten door de redactie van de plaatselijke krant naar binnen moesten of gewoonweg aan moesten bellen bij haar naastgelegen huis. De krant is inmiddels vertrokken, waardoor de begane grond plus bel-etage zijn geannexeerd. Dan valt ze weer stil en zakt weer in diezelfde bewegingloze houding achter haar toonbank.
Als twee kinderen in een snoepwinkel, kunnen we ons niet beheersen en schaffen een - volkomen onnodige - maar bijzonder spirituele voorraad aan. Tenslotte zijn wij beiden geen whisky-, jenever-, cognac- en portdrinkers, maar ach: 'Van kijken alleen, kan de zaak niet draaien, natuurlijk', zegt mijn man vergoelijkend.
We rekenen af bij de zwijgzame suppoost en vragen ons af of haar hobby haar nog kan behagen of dat met het uitgroeien daarvan, de spirit uit de fles is verdwenen?
'Als ik de liefde kon vangen, kreeg iedereen een flesje vol.
Dan dronken we de wereld mooi en proosten we op de lol.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten