Met slaap in mijn ogen loop ik veel te vroeg in de ochtend de trap af, afgaand op het gestommel vanuit de benedenverdieping. Wat is er aan de hand? Iedereen ligt nog op één oor en het is echt nog te vroeg om mijn verjaardag te vieren.
Onze oudste viervoeter, Ninja, zit ietwat schuldbewust midden in de kamer tussen de rotzooi en kijkt mij onschuldig aan. Onze nieuwe vriend, Timon, springt kwispelend op mij af: ‘Vrouwtje, vrouwtje, kom snel kijken! Jij bent jarig en ik wil je nu mijn verrassing laten zien!
Eigenlijk wilde ik de afwasmachine voor je schoonmaken, maar ik kreeg de deur niet open. Toen dacht ik erover om de broodla kruimelvrij te maken, maar daarmee had ik je al eens eerder verrast! In de plaats daarvan heb ik toen maar het héle aanrecht voor je opgeruimd, knap hè?! Zelfs de botervloot is keurig schoongelikt en het stuk kaas heb ik alvast voor je uit de verpakking gehaald. Die kaas is zo verrukkelijk, dat ik me niet kon inhouden en alles heb opgegeten..tot het laatste stuk aan toe. Zucht, daar had je bij moeten zijn!
Je had ook de eieren op het aanrecht laten staan en die heb ik allemaal keurig netjes uit de doos gehaald en netjes van de schil ontdaan. Daarna heb ik de schilletjes in een mooi patroon over het vloerkleed verdeeld. Vind je het mooi? Ik ben vooral trots op de duizenden stukjes droge spaghetti. Door de hele kamer verdeeld! Daar heb ik echt mijn best op gedaan!
Hé, waarom kijk je nu alsof ìk nog niet jarig ben? Dat weet ik heus wel: Jij bent toch jarig!? Of heb ik me nu vergist...o...o...’
