Hipster, wannabe hipster of modieuze halve hipster??

Afgelopen zondag zaten onze dochters aan tafel, nog even een snelle gezonde hap naar binnen werkend om 'even een bodempje te leggen' voor een feestje waar 'echt iedereen' naar toe gaat.

Het aanschouwen van het voorbereidende werk door deze drie dames is natuurlijk het èchte feestje. De één met make-up, de ander zonder. De één een wat nonchalante look (waar overigens zeer goed over is nagedacht) en de ander strak in de lak (waar eveneens goed over is nagedacht).

Het lijkt wel een kippenhok en waar ze maar niet over uitgesproken raken zijn de zogenaamde duckfaces. 'Ja mam, dat zijn vrouwen, die doen alsof ze een mond hebben zoals Kylie Jenner.' (nóóit van gehoord). De meisjes doen voor hoe dat eruit ziet: ze tuiten hun lippen overdreven en kijken er een beetje oenig bij. Het hangt een beetje tussen Betty Boop en Kim Bassenger in. Gelukkig, dat herken ik direct...dat deden wij ook toen we op school zaten.

Halverwege de maaltijd begint het ons te duizelen bij de ins & outs over de verschillen tussen een hipster, een wannabe hipster of een modieuze halve hipster en welke look bij wie hoort. Wie plateauzolen draagt of juist Nike-achtige schoenen, ronde zonnebrillen, shirtjurken en opgerolde broekspijpen en on top of the list: wie een konijnendansjes doet.

'Konijnendansje?' (ik leef echt onder een steen, geloof ik soms). Als we wat wazig beginnen te kijken, staat de jongste dochter op en laat als een volleerde danseres het konijnendansje zien. En ja, het ziet eruit zoals een konijn zou dansen. OMG...we liggen ondertussen onder de tafel van het lachen.

Het blijft ons onduidelijk of je nu beter hipster kunt zijn of juist niet dus mijn altijd praktische man vraagt voor de zekerheid uiteindelijk: 'Als je naar een feestje gaat, hoe kun je er nu eigenlijk het beste uitzien?'

Terwijl ze achter elkaar de kamer uit huppelen, ons bedwelmend met hun parfum en achterlatend in hun opgewonden energie, klinkt als uit één mond het verbluffende antwoord: 'Als jezelf natuurlijk!

Stilte is meer dan een woord

 Heb je wel eens opgemerkt hoeveel betekenissen één woord kan hebben? Alleen al zo'n klein woordje als 'zo' is al een aardig voorbeeld.

'Ik kom er zó aan'. 'Zo' kan inhouden binnen een minuut, maar ook binnen een halve dag of in het uiterste geval helemaal niet. 'Best' is ook zo'n geestige: 'Ik doe mijn best'. Wat de één ervaart als zijn best doen, ervaart de ander als er met de pet naar gooien. 'De honden uitlaten' varieert bij ons thuis van de achterdeur openen naar ons postzegeltje tot een strandwandeling van anderhalf uur en alle varianten daartussen in. Iets serieuzer wordt het als we gaan praten over woorden als eerlijkheid, liefde, trouw. Best leuk om daar eens mee te spelen en je te realiseren dat een woord meer is dan een samenstelling van letters alleen. Dat alleen al schept begrip en duidelijkheid in communicatie.

Onlangs tijdens een meditatieavond werd er aan iedereen gevraagd wat het woordje 'stilte' betekende. Met enige verwondering hoorde ik van elk iets anders: 'Verbondenheid. Rust. Sensitiviteit. Rijkdom. Vervulling. Gewoon stilte. Dat iedereen zijn bek houdt. Niets hoeven. Niets moeten. Stilte in mijn hoofd.'

Het woord 'stilte' is duidelijk meer dan een woord alleen. Het gaat voorbij een gedachte of een idee; het is méér dan alleen maar de afwezigheid van woorden of geluid. Stilte is meer een kwaliteit, een ervaring, een opluchting, een verlangen, een ontspanning en zoveel meer of minder...

Volgens mij kan ik er maar beter het zwijgen toe doen...

Empty nest of vleugels om te vliegen?

Kinderen 'vliegen' uit. Soms uit zichzelf en soms hebben ze een klein maar beslist duwtje nodig. De één gaat studeren, de andere werken en de volgende samenwonen. Meestal leven beide partijen er langzaam maar zeker naar toe..een natuurlijk proces. Onlangs op een zondag moest ik toch wel even een traantje laten toen ik redelijk onverwacht de zolder betrad en de half ontruimde kamer van mijn jongste zoon zag.  Op de grond lag zijn knuffel van lang geleden. Ooit schreeuwde hij moord en brand als deze knuffel even uit beeld was en nu ligt hij in een vergeten hoekje. Mijn oog valt op een lieve foto waarop ik mijn zoon als peutertje lachend en trots in mijn armen houd en daarnaast de collage van toen hij 21 werd. Een prachtig mens.

Ik zie wat stofwolken, stapeltjes papieren,  muntjes op de grond, een deur die half in een scharnier hangt voor een half ontruimde kast. Een verlaten gevoel bekruipt me stilletjes.

'Hoi mam', klinkt het blij vanaf de trap. 'Spontane actie, hé? Er was in één keer een kamer vrij en toen kon ik een auto regelen en toen ben ik maar meteen verhuisd...Gaaf hè?'.  Breedlachend én verheugd kijkt hij me aan terwijl hij me passeert op de trap om de volgende lading te halen. En ja, natuurlijk ben ik blij! Na wat heen en weer lopen op de trappen, zie ik hem vanuit het zolderraam met de laatste doos sjouwen.

Joviaal zwaaiend roept hij 'Doei mam, tot snel!' Ik hang uit zijn raam en met zijn knuffel in mijn hand zwaai ik hem na in een mengeling van trots, verdriet, blijdschap, vertrouwen en liefde.

Hij slaat zijn vleugels uit.

AS A MATTER OF FACT

Betekenis van ‘Eigenlijk’: waar, echt, in feite, werkelijk, wat echt zo is.

Vertaling van 'Eigenlijk' (bijv.naamw.):

• really (bijv.naamw.) ; actually (bijv.naamw.) ; in fact (bijv.naamw.) ; it's true (bijv.naamw.) ;actual (bijv.naamw.) ; real (bijv.naamw.)
• true ; as a matter of fact ; exactly ; proper ; to tell the truth

Nee, ik ben niet een woordenboek begonnen, maar de afgelopen maanden heb ik opgemerkt dat ik regelmatig het woord ‘eigenlijk’ gebruik..of beter gezegd: misbruik. En nu ik dat in mijn eigen taalgebruik heb opgemerkt, valt het op dat ik niet de enige ben, maar dat het een veel en vaak gebezigd woord is. Te pas en te onpas gooien we het in de strijd. Als we even in het nauw zitten, of iets niet weten, de waarheid willen verbloemen of omdat we niet onbeleefd willen lijken, gebruiken we het. Eigenlijk best geestig.

‘Het eten is eigenlijk niet zo lekker’. ‘Eigenlijk zou ik liever een andere baan hebben'. ’Ik vind het eigenlijk niet zo aardig dat je mij niet meer belt’. ‘Je idee is eigenlijk wel leuk’. ‘Wat er met de vluchtelingen gebeurt, kan toch eigenlijk niet’. ... Om maar eens wat voorbeelden te noemen. Het woord eigenlijk wordt vaak gebruikt om iets te verzachten, om iets te omzeilen, om niet te direct te zijn; Ja zeggen en nee bedoelen.  Is dat eigenlijk wel zo geestig?

Het brengt vooral onduidelijkheid en laat iets onbesproken. Terwijl het leven er een stuk makkelijker op wordt als dat wat ‘onbesproken’ is, Eigenlijk wordt benoemd. Eigenlijk in de ware betekenis van het woord.

Is dat wat je zegt ook dat wat je bedoelt? Hoe Eigenlijk ben jij eigenlijk?