Vandaag..

Om voor één van onze vrienden een verjaardagscadeau te kopen, gingen we vandaag op weg naar het centrum van de stad. De wens was: Inspiratiekaarten. Leuk cadeau om te geven en al helemaal een mooi excuus om rond te snuffelen in de binnenstad en te eindigen in één van onze favoriete New Age winkels. Ik kan daar niet voorbij gaan zonder even naar binnen te gaan en mijn hart op te halen aan allerlei spiritueel lekkers: klankschalen, meditatie-cd’s, boeken van Osho, Kahlil Gibran, gedichten van Rumi, zoutlampen, edel- en geluksstenen, etherische oliën, yogamatjes, informatie over voeding en de meest lieve en inspirerende ansichtkaarten. Daar word ik wel gelukkig van. Tijdens onze lunch in een gezellig restaurant bekijken we onze aankopen en direct trekken we allebei een kaartje uit de voor onszelf aangekochte set inspiratiekaarten.

“Vandaag zeg ik op moeilijke momenten tegen mijzelf:  Ook dit gaat weer voorbij”.

De medewerkster van het restaurant vraagt spontaan wat voor kaarten het zijn en ook zij trekt een kaart: "Vandaag zoek ik de liefde niet buiten mijzelf, maar ontspan ik in het weten dat ik liefde bén". Tussen het gekletter van servies en bestek, het glazen hoog houden, gastvrouw zijn, uitserveren, keuken aansturen, afrekenen en bestellingen opnemen toch wel iets om stil van te worden.

Vanmiddag tijdens mijn wandeling met de twee honden liep ik door het bos. Dit bos is eigenlijk niet zomaar een bos. Dit bos behoort bij een instelling die zorg biedt aan mensen met een (verstandelijke) handicap. We komen hier regelmatig mensen tegen, die onder begeleiding een frisse neus halen. Vandaag werd ik getroffen door een bijzonder plaatje. Ik zag een vrolijke, blonde, mooie meid van rond de 23 jaar, de leeftijd van onze eigen oudste dochters, op een speciale fiets met twee zitjes. Een zwaar gehandicapte oudere man zat naast haar en gezellig kletsend fietste ze op haar gemakje langs en hief opgewekt haar hand op. Gewoon op een zaterdagmiddag..terwijl ik op zoek ben naar inspiratiekaarten, fietst hier aan mij voorbij op haar vrije zaterdagmiddag een jonge meid. En alsof ze me dit hoort denken, slaat ze haar arm nog maar eens stevig om haar medepassagier heen.

Ik vraag me af wat voor inspiratiekaart zij vanochtend heeft getrokken. In de gehele set van 79 kaarten met een uitnodiging voor een gelukkig leven, zat geen kaart met als tekst: "Vandaag fiets ik een rondje met mijn medemens, die alleen is en het zelf niet meer kan". Met een gevoel van  ontzag en blijdschap kijk ik het stel na: de één fier rechtop zittend en de ander half zijwaarts hangend met een knikkend hoofd. Een indrukwekkend beeld en ik voel me maar weer eens heel klein worden.

Een inspiratiekaart is prachtig, maar geïnspireerd raken is niet genoeg. Het omzetten  van deze inspiratie in daden is pas een echt begin. Een begin dat het verschil maakt en dat anderen ook zal inspireren. Wat een dappere meid zeg! Dit was wel weer mijn inspiratiemoment van de dag! Dank je wel.

"Vandaag kijk ik naar de dingen vanuit het perspectief en de belevingswereld van de ander."

Iedereen heeft er een…maar waar zit hij?

Je ego. Waar zit dat ding eigenlijk? Ding, hij, zij, het, wat het dan ook is. Ik noem het ego voor het gemak even een hem, want de mijne voelt behoorlijk mannelijk: overheersend, uitdagend, ondernemend, prestatiegericht en rechtlijnig… allemaal redelijk mannelijke eigenschappen. Mijn ego is vooral luidruchtig en in beginsel niet te remmen of te temmen. Hij is gevoelig, wil graag gestreeld worden, voelt zich vaak afgewezen of niet bemind. O ja en hij houdt niet van verandering.

Zo’n ego is niet alleen een angsthaas maar ook een beetje een zeurpiet, want hij wil niets liever dan ons angstig of achterdochtig maken. ‘Zou je dat nu wel doen? Weet je zeker dat dat goed afloopt? Waarom zou je niet gewoon doen zoals altijd? Laat ik nu maar niet van baan veranderen, want nu heb ik tenminste zekerheid. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.  Herkenbaar? Het ego is gewoon bang om te verliezen, maakt niet uit wat: gezicht, status, sociale of financiele zekerheid, genegenheid..

Over de jaren heen kan ik wel zeggen dat ik me van hem steeds bewuster ben geworden. Regelmatig nog zie ik hem in bepaalde situaties voor mij uit rennen, haantje de voorste, betweterig als hij is, en helaas werkt mijn remote controle dan niet altijd zoals ik zou willen. Maar het goede nieuws is, dat ik inmiddels wel voorzichtig vrienden aan het worden ben. Ik begin de subtiele, soms schitterende en vaak listige valkuilen, die hij in mijn leven graaft, te zien, zodat ik er steeds vaker een positieve wending aan kan geven.

We hebben er allemaal een, maar waar zit hij eigenlijk? Ik kan hem zelf niet echt lokaliseren: Soms vlamt hij in mij op als een Rode Draak en wacht ik glimlachend af totdat hij weer als een tevreden poesje ligt te spinnen. Soms borrelt hij als vulkanisch vuur in mijn binnenste en maan ik hem tot stilte. Al met al soms best een vermoeiende vriendschap op een plek en een wijze die mij elke keer weer verrast.

Wat is het dan eigenlijk? Mijn I-zoektocht levert al snel een aantal betekenissen op: ‘het gereflecteerde bewustzijn dat tot zelfbewustzijn wordt’ of ‘ziel’ of ‘de identificatie van het zelf met een onjuist denkbeeld’. Het blijven woorden en maken mij nog niet veel duidelijk. En maakt de betekenis wat uit? Wellicht voor mijn Mind, maar verder voegt het eigenlijk niets toe.

Uiteindelijk hebben we ons ego nodig om in deze wereld te functioneren, te existeren. Door ons ego kunnen we dingen maken, creëren, scheppen, creatief zijn en eigenlijk niet met het doel om ons te onderscheiden van anderen maar met anderen te delen, ons met elkaar te verbinden. En we kunnen ons blijven afvragen wat het ego nu precies betekent, maar belangrijker is dat we ons bewust worden van ons ego en dat we hem omarmen en vervolgens op een positieve, zinvolle wijze aan het werk zetten voor onszelf, de mensen en de wereld.

Me, myself and my Ego wensen jullie in ieder geval een Machtig Prachtig Inspirerend Sprankelend en Liefdevol 2012!