TimonLive 6 - Boem is ho!

Inmiddels heb ik net als mijn vrouwtje een zeer gedistingeerde grijze gloed over mijn snoet. Ook al ben ik 15 jaar, ik gedraag me nog steeds als een jonge hond. Ik zie wat slechter en hoor nog minder, maar dat kan mijn pret niet drukken. Soms spring ik in de auto en dan blijkt de achterklep nog niet open te zijn. Dat komt niet omdat ik bijna niets meer zie natuurlijk; dat komt omdat het vrouwtje de klep niet snel genoeg opendoet. Laatst viel ik weer met een smak terug op de grond. Bestraffend keek ik op en ze beloofde voortaan beter op te letten. Tja, en luisteren is  voor mij erg lastig, zeker nu ik niets meer hoor. Soms zie ik heus wel iemand met armen en benen zwaaien en dan in één keer realiseer ik me dat ik geroepen word en dat ik kennelijk moet komen.

Mijn neus doet het echter nog prima en zo rook ik vanochtend zoiets lekkers bij het benzinestation! Mjammie, mijn neus achterna verliet ik het bos en stak ik de Rijksstraatweg over. Nadat ik de boel daar goed had besnuffeld, wilde ik weer naar het vrouwtje. Ik begrijp nog steeds niet goed wat er toen gebeurde, maar een lieve jongen probeerde me nog tegen te houden maar voordat ik het wist, stak ik pardoes over en liep ik zó tegen de aanstormende bus aan. Die gaf niet mee! Mijn pootje deed direct erg zeer en ik was toch wel wat de weg kwijt. 

Doordat ik een tracker heb, kon het vrouwtje zien dat ik het hele bos en de omgeving ben afgehinkeld op zoek naar mijn huis. Ondertussen waren er allemaal mensen naar mij op zoek, de buurvrouw, een andere dame en die aardige jongen en zelfs de meneer van de inmiddels gealarmeerde Dierenambulance! Toen ze me zagen was iedereen heel blij en kon ik eindelijk mijn pootje laten zien.

Na een spoedbezoekje bij de dierenarts kreeg ik pijnstilling en flinke rust voorgeschreven. Mijn grote zus houdt me nauwlettend in de gaten, terwijl ik mijn wonden lik.

Vrouwtje zegt dat ik door het oog van de naald ben gekropen. Ik denk niet dat ze bedoelt dat ik zo mooi slank ben, maar ik vermoed zo maar dat ik op de ochtendwandeling niet meer los kan lopen. 

Tja, mijn neus achterna gaan, is spannend, maar ook voor mij geldt: boem is ho!

Steun je ook de vrijwilligers van de DierenAmbulance?
Voor donaties aan de DierenAmbulance, klik hier!

 Meer lezen over mijn leven als Timon met mijn baasjes?

TimonLive 5
TimonLive 4
TimonLive 3
TimonLive 2
TimonLive Vriend jij bent nog niet jarig!
TimonLive 1

PS Wil je ook een vriendje van mij adopteren? Dat kan via Stichting Vagabond-Pets

 

Let's make 2021 an Ahimsa year!

Op nieuwjaarsdag hoorde ik dit woord voor het eerst. En dit is niet zo maar een woord. Het betekent volledige geweldloosheid - of letterlijk: de afwezigheid van beschadiging/letsel/verwonding - en werd door Mahatma Gandhi geïntroduceerd in het Westen. Volgens Gandhi betekent ahimsa eenvoudigweg liefde.

Waarom zou ik daar nu een blog over willen schrijven?

Waarom zou ik níet over liefde willen schrijven?

Ik werd uitgenodigd om gedurende de komende maand heel bewust geen enkel wezen op wat voor manier dan ook geweld aan te doen. Geen geweld op fysiek, emotioneel, mentaal/psychisch vlak.

Mijn eerste gedachte hierover was dat ik niet zo'n gewelddadig typje ben, maar ik werd uitgenodigd dit eens onder een loep te leggen en dan ahimsa heel bewust toe te passen. Ik was hier zo door geraakt dat ik ook anderen wil uitnodigen om zich hier ook gedurende een maand lang aan te wijden. Als je dit een maand volhoudt, zal snel blijken dat dit een manier van leven is, lijkt mij zo.

Hier gaat het om de de verschuiving van onbewust naar het bewust geen enkele schade berokkenen aan anderen of jezelf, niet te vergeten. Schade kun je al berokkenen met een zo op het oog neerbuigende gedachte, een grappig bedoelde sarcastische opmerking of grap ten koste van een ander. Gedachten, daden, woorden, gebaren hebben altijd impact op jezelf en een ander. 

Door ahimsa bewust toe te passen, ontstaat er compassie, voor jezelf, voor anderen, respect voor moeder aarde en al haar bewoners. Je kunt je woorden zacht en vriendelijk laten zijn. Je daden zorgzaam en afgestemd. We kunnen naar elkaar luisteren, respecteren, vergeven, zegenen.

Let's make 2021 an Ahimsa year!

Voel jij je ook uitgenodigd? Laat het me dan via een persoonlijk berichtje weten. Wat is volgens jou een daad van ahimsa? Hoe pas jij het toe? Waar loop jij tegenaan? Welk resultaat ervaar jij van ahimsa?Ik ben echt reuze benieuwd naar je ervaring!

www.silent-touch.nl

Een luchtalarm en maar liefst twee regenbogen voor jou!

Net voor oud jaar is mijn eigen Schone Mama overleden in haar innig geliefde Mallorca. De crematie vond onlangs in zeer besloten kring plaats aldaar in aanwezigheid van haar drie kinderen. Vanaf mijn bank in de huiskamer was ik er deels online bij. Door o.a. haperende internetverbindingen heb ik uiteindelijk op eigen manier afscheid genomen, eenvoudig met een brandende kaars, een foto en een klein belletje, een mantra, een song en in stilte. 

Midden in mijn gebed ging het maandelijkse luchtalarm af. Het intense geluid bracht de tranen in mijn ogen. Ontroerd en ook wat ontdaan liet ik de klank door me heen gaan en liet mijn tranen de vrije loop. Mijn man belde me even daarna op en stuurde een foto van een regenboog, die op dat moment verscheen exact op de plek waar Moeder haar laatste rustplaats had aangewezen. Daar word je toch even net iets stiller van.

Een luchtalarm om je heengaan aan te kondigen en een regenboog om je overgang te markeren, het wonder van het leven zo zichtbaarder en tastbaar.

Ik ben nuchter genoeg om me te realiseren dat een luchtalarm maandelijks terugkeert en dat een regenboog regelmatig verschijnt. En toch...het exact samenvallen op zo'n cruciaal moment, geeft een diep vertrouwen. Vertrouwen in liefde, vertrouwen in een onzichtbare kracht die in ons allen is, voorbij tijd, voorbij ruimte, voorbij vorm. Dat dan ook nog een regenboog verschijnt op het moment dat mijn schoonmama haar laatste rustplaats bereikt, bevestigt het vertrouwen nog meer.

Zoals mijn moeder het - geroerd door dit event - op haar eigen wijze en vol ontzag verwoordde: 'Onze Lieve Heer heeft zich er ook nog eens mee bemoeid.'

Een afscheid in coronatijd nodigt zeker uit tot creativiteit, inventiviteit. Dit kan ons dieper samenbrengen. We zijn allen in staat om op andere manier dan we gewend zijn intens met elkaar te zijn. Het geeft ons kracht om ons hart dieper te openen en ook al zijn we niet met elkaar, dan juist kunnen we ons toewijden om in spirit & heart met elkaar te zijn.

 

www.silent-touch.nl

Wenkbrauwentaal

Daar zit ze. Stil. Rustig. Alleen haar hand beweegt gestaag op en neer. Het handschrift is ietwat beverig. Toen ze jong was móest ze met rechts schrijven, terwijl ze linkshandig was. Dat heeft nooit bijgedragen aan een schoonschrift. Wat nu ook niet helpt, zijn de reumatische verschijnselen in haar vingers. Toch schrijft ze met - voor mij bekende - lange halen. Hele kladblaadjes vol.
Ik zit op de trap en kijk naar haar. Ze weet niet dat ik haar bestudeer. Als ik de kamer in loop dan vraagt ze, zonder op te houden met schrijven:

Gwendolin, heb je een paperclip?
Nee, die heb ik niet.

Dan rommelt ze in haar tas en haalt een veiligheidsspeld tevoorschijn.
Met precieze bewegingen prikt ze kleine gaatjes in de talloze blaadjes en rijgt tot slot alle vellen aan de speld en knipt deze dicht.

Zo, nou stop ik er even mee.

Mijn moeder schrijft haar verhaal. Jaren, jaren heeft ze al geroepen dat ze een boek wilde schrijven, maar het kwam er niet van. Ze was te druk. Wel schreef ze voor allerlei clubbladen en richtte meermaals haar opinie aan de redacties van weekbladen, de bisschop met wiens daden ze zich niet kan verenigen tot aan de (zogenaamde) krant van wakker Nederland. Vaak bood ik aan haar verhalen op te nemen, of dat ze deze zelf kon inspreken, maar ze wil er tot op de dag van vandaag niets van weten.

Onlangs vond ze een oud dagboek. Haar dierbare herinneringen had ze destijds voor alle veiligheid in steno opgeschreven. Het geheime schrift was alleen zó geheim, dat ze haar eigen woorden niet meer herkende. Hoe dan ook, sinds kort is ze plotseling begonnen met het neerschrijven van haar verhalen, ervaringen, herinneringen.

Nee, je mag het nu nog niet lezen, zegt ze heel beslist, nog voordat ik mijn vraag heb gesteld. 

Onze 'wenkbrauwentaal' spreekt boekdelen, daar kun je een serie vol over schrijven. 

www.silent-touch.nl