Groen Monster

Al sinds ik als klein meisje van hooguit zes jaar op de toonbank in een kledingzaak in de PC Hooftstraat in Amsterdam stond, achtervolgt het Groene Monster mij. Het Groene Monster was niet leuk, maar wat erg leuk was aan die bewuste kledingzaak, was het kleine jongetje, de zoon van de eigenaresse. Het was een vrolijk jongetje met de mooiste krullen en een prachtige donkergekleurde huid. Een echte wildebras, die helemaal niet leek te kloppen in die keurige zaak, in die keurige straat. Glenn en ..

Lekker soepje?

Een nieuwe soep, die met verschillende soorten ingrediënten kan worden bereid. Nagenoeg elk land heeft tegenwoordig zijn eigen versie. Alle ingrediënten zijn te vinden in elk goed geoutilleerd bos, park of natuurgebied. Ook al houd je niet zo van soep, dan is deze versie, die sinds kort in de moderne keuken wordt gemaakt, zeker de moeite van het onderzoeken waard. Smakelijk eten!

Bereidingstijd: Te lang
Gang: Voor- hoofd- en nagerecht
Keuken: Internationale keuken
Smaak: Onthutsend
Techniek: Niet nodig
Gelegenheid: Dagelijks
Uit eigen keuken: Ja en nee
Voorbereiding: Tien minuten zwerfvuil rapen

Ingrediënten voor 4 personen:
6 eetlepels natuuronzuivere olie of frituurvet
1 grote fijngesnipperde jerrycan
1 teentje patatvork uit de knijper
100gr verpakkingsmateriaal
1 kleine ballonnen-aan-een-draadje-knol
1-2 dunne visnetten
2-3 melkflesdoppen
1 kleine microbeads-knol
750 gr:moten kabeljauw,schelvis of wijting, waarvan je zeker weet dat ze in de zee hebben gezwommen
4 eetlepels statiegeldloze waterflesjes,
snufje plastic zak uit de molen
wat scrub zout
Mespunt afgestorven zeewier
Mespunt gedroogde wattenstaafjes
Mespunt gedroogde rietjes
3 grote gepelde knijpflessen voor sauzen, ketchup of mayonaise
2 eetlepels puree van plastic drinkbekertjes
2 Bouillonblokjes of 1 tablet smaakversterker E621
flinke scheut aspartaam E951
4-6 eetlepels fijngehakte PE (polyethyleen) of PP (polypropuleen) of PET (polyethyleen therephtalaat) (o.a. te vinden in cosmetica)

Hulpmiddelen: Zin om te wandelen, eventueel handschoenen

Bereidingswijze:
Hoe langer je het laat doorsudderen, des te beter lost het plastic op. Hierdoor weet je zeker dat het kleinste stukje microplastic wordt opgenomen door de tere weefsels van je lichaam.

Serveertip: Zo heet mogelijk opdienen.

Mocht je na het lezen van dit Smul-recept denken: ‘Gwen, de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze aan de vissen wordt opgediend', kijk dan bijvoorbeeld eens bij Plastic Soup Foundation of Klean en zie welk positieve verschil jij kunt maken!

Waarderingen: dit recept heeft nog geen waarderingen

Klein Duimpje en de weg

‘Doet u dat ook altijd?’ Ik schrik op uit mijn sombere gedachten en kijk in twee diepblauwe ogen, die onder een wollen mutsje vandaan turen. In één flits worden mijn sombere gedachten over chemtrails, de Plastic Soup, het mensen- en dierenleed op de aarde, naar de achtergrond gedreven. Mijn gevoelens van desillusie en onmacht over de omvang van de wereldse problemen, wijken bij deze vraag. Eigenlijk ben ik verbaasd dat er wat tegen me gezegd wordt: ik loop met mijn neus ongeveer tegen de grond en er hangt een, voor mijn gevoel zichtbare, donkere wolk om mij heen.

Maar de vraag hangt in de lucht en de diepblauwe ogen kijken me verwachtingsvol aan. Ik kijk bijna verontschuldigend naar het plastic snoepomhulsel in mijn hand…van zo’n hoestpastille. In mijn zak zit inmiddels een hele verzameling blauwe, groene en oranje exemplaren. ‘Ja, dat zwerfafval oprapen, dat doe ik inderdaad ook altijd. Niet dat ik ze verzamel, maar er loopt een Klein Duimpje in het bos, die kennelijk òf al jaren de flu heeft òf erg bang is dat ik de weg kwijt raak’.

Mijn hart maakt in één keer een klein sprongetje als de blauwe ogen vertellen dat zij dit opruimen ook altijd doen, overal, wanneer ze kunnen. Nu is Wandelbos Groenendaal een goed onderhouden bos, zo bespreken we, en er ligt eigenlijk vooral zwerfafval na het weekend, als de jonge ouders met hun kroost zijn geweest. Dan liggen er vieze luiers en schoonmaakdoekjes in de bosjes en onder de bankjes de leeggedronken pakjes suikerdrank met de daarbij behorende rietjes. ‘Dat valt dus best mee’, grappen de blauwe ogen.

Uit onze beider zakken toveren we een verzameling van dezelfde snoepomhulsels en de blauwe ogen doen nog een duit in het zakje: ‘waarschijnlijk iemand die een lekker sigaretje heeft gerookt en daarna de stem smeert met zo’n pastille’. De blauwe ogen en ik vragen ons af, waarom we dit eigenlijk doen en als uit één mond klinkt: ‘Uit Liefde voor deze schitterende Wereld’. Grinnikend lopen we verder.

Natuurlijk zijn de wereldse problemen niet verdwenen, maar te weten dat er veel meer mensen zijn, die hun - soms minder en soms meer - zichtbare positieve steentjes bijdragen, kleurt mijn hart. Net zo zachtjes als de sneeuw neerdwarrelt, zo zachtjes verdampt mijn somberheid.

En voor de onbekende Klein Duimpje van Groenendaal: ‘Je mag nu ophouden met een spoor achterlaten. Dank je wel voor de moeite, maar ik heb mijn weg gevonden!’.