The End

Een diepe zucht ontsnapt aan mijn lippen. Het boek is uit. Elke 380 pagina’s heb ik verslonden. Ik ben volkomen opgegaan in het leven van een kledenknoopster uit een ver land in een ver verleden. Ik knoopte mee met haar vermoeide, eeltige vingers. Ik leefde mee, dacht mee, rilde mee en liet me overrompelen tot het bitterzoete einde. Het is een ongeschreven..

Leef!

Wees eens helemaal stil en luister naar de geluiden van het leven.

Voel de liefkozing waarmee de zon ondergaat in de zee.

Aanschouw het wonder van de sterren aan de hemel.

Laat de wind met je haren spelen en het zand door je vingers glijden.

Dans met de golven, vlieg met de wind.

Zing met de vogels, versmelt met de bomen.

Verkwik je met de ochtenddauw en kleur je in het avondrood.

Laat de vallende blaadjes je wangen kussen.

Verlies jezelf in de duinen, hervind jezelf in het gras.

Word verrast door de narcis en weet je geborgen in het bos.

Laaf je aan de rivier en verbind je met de karper in de vijver.

Luister naar de Eigenwijsheid van een ander en de liefdevolle stem in je hart.

Laat je verwonderen over de trek van de vogels en de veerkracht van de natuur.

Verlies je in het ruizen van de golven en verbind je met de stilte in een flakkerende kaars.

Laat de regen je overspoelen en de herfstkleuren je verbluffen.

Slaap onder het wakende licht van de maan en

Warm je hart aan de eeuwig stralende zon.

Zie het Leven in je Dansen.

Hoor het Leven in je Zingen!

Leef!