Voetbalbeet

Afgezien van het feit dat ik een digibeet ben, ben ik absoluut ook een voetbalbeet. Als Nederland speelt dan sta ik niet vooraan om achter de televisie te zitten. Ze hebben vroeger wel hun best gedaan me te enthousiasmeren voor het voetbal,want als kind luisterde ik braaf elke zondag naar de toto- uitslagen onder de bezielende leiding van onze vader. De woorden ‘nul-nul’ echoën nog na in mijn hoofd. Eén van mijn zoons heeft nog een poging gedaan mij te binden langs de lijn, maar echt warm kan ik er niet van worden. Ook die mediagekte stuit mij tegen de borst en is volgens mij een compleet nutteloze vervuiling van het milieu: vlaggetjes, petjes, toeters, bellen, pruiken en alles in het oranje, alsof ze daar harder of beter van gaan voetballen? Nu ben ik wel oranje-fan, dat weer wel, maar dan zonder vlaggen. Ja heus, ik heb ook een oranje jurkje en oranje petje, maar die gaan jarenlang mee en haal ik met alle liefde uit de kast op Koninginnedag òf als Nederland weer eens echt gaat VOETBALLEN natuurlijk.

Oordelen over het niveau van het Nederlandse Elftal in deze EK laat ik verder wel over aan de mensen die er verstand van hebben. Daarbij komt dat ik de helft gemist heb omdat ik dat gestuntel niet te lang kon aanzien (Of ben ik nu toch een beetje aan het oordelen?). Ik heb er echter wel een bescheiden mening over en die werd vanavond weer bevestigd.

Ik heb me vanavond na een behoorlijk stressvolle dag op kantoor met enige tegenzin toch laten verleiden om ter ontspanning een avondje voetbal te kijken. De beurt was aan Portugal / Spanje en dan valt mij op, zonder te oordelen: Die Mannen Zingen Uit Volle Borst Met Heel Hun Hart Het Volkslied Mee. Dit in grote tegenstelling tot onze Nederlandse jongens die met enige verveling en nauwelijks hun mondspieren bewegend een tekstje opdreunen. Bij het Spaanse en Portugese elftal ziet dat er anders uit. De energie spat ervan af, de trots straalt uit elke porie, de goede moed is bijna tastbaar. Kortom: ze staan te trappelen om te voetballen; beide elftallen. En zo is de wedstrijd ook: snel, sportief, soms wat hard, maar altijd in beweging, passes die kloppen, kopballen met richting, een sluitende verdediging, maar ook sterke aanvallen.

Wat begon als een ontspannen avondje voor de buis eindigde voor mij op het puntje van mijn stoel meelevend met al deze mannen. Spannend, sportief, onverwachts, bloedstollend, boeiend van begin tot eind. Ik nip nog even aan mijn Portugese portje en klapper vrolijk met mijn Spaanse castagnetten.

Het verbaast mij dan weer helemaal niet dat het nul-nul blijft met al deze mannen die allemaal willen winnen en niet opgeven.Voetbal zoals voetbal bedoeld is en wie er wint zou dan bijna niet meer belangrijk hoeven zijn. Bijna dan. Zo’n voetbalbeet ben ik eigenlijk ook weer niet. Olé

Liefde

Soms zijn er mensen in je leven met wie je je altijd verbonden voelt..armen om elkaar heen..zonder woorden..maanden van afwezigheid in één blik overbrugd..alsof je bij elkaar hoort, zonder te weten waarom, alsof je elkaar kent, terwijl je elkaar zo weinig ziet, alsof er geen woorden zijn en dat er zo intens veel gezegd wordt, dat een korte blik een wereld van herkenning is, dat een enkel woord elke conversatie onnodig maakt, dat een korte omarming de meest dierbare herinnering is, dat afstand of tijd geen obstakel is, dat je ook zonder bij elkaar bent, weet dat het gewoon goed is, hoe dan ook? Hoe gelukkig ben je dan als je zonder woorden, zonder poespas, zonder gêne, zonder verplichtingen, gewoon samen bent? Verenigd? Verbonden? Alleen maar energie ervaart die gaat, die harten verbindt, die pijn verzacht, die verdriet omarmt, die vreugde deelt, die liefde maakt en die nooit verdwijnt.

Timon Live 1!

Misschien kennen jullie mij nog niet, maar ik heb 6 jaar in een kennel in Polen gezeten en ik ben op 21 april 2012 door lieve vrijwilligers van de Stichting Vagabond-Pets naar een familie in Nederland gebracht! En inmiddels heb ik kennisgemaakt met die hele familie. Eén van de kinderen heeft een hond: een Franse buldog. Dat is een gekke hond: die snurkt, maar hij is o zo lief en daar kun je mega mee ravotten. En met mijn kleine vriendinnetje Ninja gaat het steeds beter. Zij kan zich nu lekker ontspannen en laatst legde ze zelfs haar snuit op mijn rug en viel in slaap. Ik bleef stilletjes genieten van deze saamhorigheid. Samen buiten rennen in het bos of op het strand, samen eten, drinken, kluiven .. dat komt wel goed hoor.

Ik heb ze wel een poets gebakken, want laatst heb ik helemaal zelf de broodlade opengetrokken in de keuken en toen ze thuiskwamen lagen Ninja en ik tevreden met ronde buikjes nog na te genieten van het suikerbrood, twee rollen ontbijtkoek en drie rollen rijstcrackers. Ik moet toch wát doen om Ninja te imponeren? Gelukkig snapten ze dat ook wel.

En ik heb ze mooi voor het lapje gehouden de eerste twee weken. Ik deed namelijk net of ik niet kon blaffen, maar nu ik gewend ben en een bepaalde verantwoordelijkheid op mij neem voor dit hele gezin, vind ik het bijna tè leuk om overal mijn zegje over te doen. Snap jij dat nu, waarom ze dat niet zo leuk vinden? Nu krijg ik Rescue druppels, staat de muziek zachtjes aan (tip van Fineke) en hebben ze onze manden uit het zicht van de twee deuren gelegd, dus die hoef ik nu niet steeds in de gaten te houden en dat geeft wat rust.

Verder heb ik het redelijk onder controle. Ze hadden hier vrij snel in de gaten wat de bedoeling is: Ik wil een aai als ik ga liggen, koek als ik een poot geef, een blije lach als ik mijn oren spits bij de naam Timon en een knuffel als ik in mijn mand lig. Het leukste is nog wel dat als ik voor hun voeten ga zitten, ik dan een koekje krijg!  ‘Kom’, ‘braaf’, ‘zit’ en ‘Timon’ levert dus altijd wat leuks of iets lekkers op! Strak plan, zeg ik dan.

Zwemmen is ook heel leuk. Natuurlijk niet als je speciaal naar een uitlaatgebied wordt gebracht waar alle honden zwemmen of in de vijver in het bos.  Nee, ik spring liever onverwachts van de punt van de boot af. Dan zijn ze er niet op voorbereid en dat is vele malen leuker! Die gezichten! Je had erbij moeten zijn. Een rondje om de boot zwemmen en dan iedereen verblijden met een frisse douche! Daarna even lekker uit mijn dak gegaan op een grasveldje. Dat is pas genieten en dan krijg ik de lachers op mijn hand…uh…poot.

Voor al mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes in Polen: Houd vol! Houd hoop! Ik hoop zo dat er voor jullie allemaal een lekker mandje komt of dat jullie een beter verblijf krijgen!  Ze zijn hier aan het sparen voor een donatie hoor! Voor mijn lieve vrienden die me naar Nederland hebben gebracht: Dank je wel!

Escape

Kom je thuis na een dag werken en heeft de buurman compleet onaangekondigd een uitbouw neergezet van 2,5 x 3 m. Daglicht, zonlicht, uitzicht in één keer weg…voor een groot deel dan.

Al snel blijkt dat één en ander ‘vergunningvrij’ zou zijn, maar dat neemt voor mijn gevoel niet weg dat enig overleg vooraf toch heel normaal zou zijn geweest. Is dit dezelfde buurman, waarbij ik vorig jaar toestemming vroeg om een vogelkastje op te hangen tegen zijn tuinhuisje? Dit is in ieder geval dezelfde buurman die toen zei dat dit niet mocht omdat anders zijn huisje van binnen vochtig kon worden door die ene spijker. Is dit dezelfde buurman, waarbij ik afgelopen voorjaar toestemming vroeg om een stukje schutting neer te zetten in een hoek waar hij het niet eens zou zien? Het is in ieder geval dezelfde buurman die weigert zijn zes meter hoge uit de kluiten gewassen heg te snoeien omdat hij te groot is geworden. Daarbij komt, hij heeft er zelf geen last van.

Best lastig zo’n situatie. Eigenlijk hebben we nooit een probleem, we vinden elkaar best aardig, hebben geen last van elkaar en je zou kunnen spreken van een goede buur. Wat is dat dan dat zo’n uitbouw van deze omvang dan niet wordt besproken? Ik sprak mijn teleurstelling en verdriet hierover uit, maar demonstratief werden de armen over elkaar heen geslagen en de voeten gekruist op tafel gelegd en al snel werd mij duidelijk dat er voor mijn gevoel, mijn idee, mijn daglicht geen enkel begrip was. Het is toch vergunningvrij?

Een telefoontje naar de gemeente maakte het ook al niet beter. De dame in kwestie herhaalde maar één ding: er komt morgen iemand ter plekke en dan wordt u morgen teruggebeld. Omdat vandaag een klein stemmetje om 12.00 uur riep, dat er waarschijnlijk helemaal niemand ter plekke zou komen, bel ik nog maar een keertje na. Ik zie mijn opgenomen vrije dag in duigen vallen. Dan begint het er al mee dat je met iemand spreekt die begint te zeggen dat ze maar tot 13.00 uur zijn geopend..en het was tenslotte al 12.30 uur toen ik belde. Daarna kon deze dame nergens antwoord op geven en moest ze alles vragen aan een collega, die er niet was. Wel kon ze me verwijzen naar de site met de mededeling dat ik het bestemmingsplan moest lezen. Onder welke bestemmingsplan onze wijk viel, wist ze dan weer niet. Dat moest ze navragen aan die collega die er niet was en het was nu al bijna 12.40 uur. Na enig aandringen en een kleine vijftien minuten in de wacht te hebben gestaan, meldde ze me tenslotte onder welk plan onze wijk viel en verbrak prompt de verbinding. De tijd dringt: 12.50 uur. Gelukkig kreeg ik haar nog een keer te pakken en ze beloofde me dat de betreffende buitendienstmedewerker mij vandaag nog zou terugbellen en vandaag nog poolshoogte zou nemen. Het is nu 15.45 uur.

Met lede ogen zie ik het monster van de buren groeien, een grauw monster met grijze tentakels, weliswaar een glazen dak, maar met grijze zonneschermen en er komen nog grijze geblindeerde ramen. Mijn ‘goede-buren-gevoel’ neemt af en vertrouwen dat de gemeente komt ook.

Een korte zoektocht via Google levert allerlei regelgeving en gedragsregels op, met op nummer 1:

Buren hebben rechten en plichten ten opzichte van elkaar. Uitgangspunt daarbij is dat buren elkaar geen hinder mogen toebrengen, bijvoorbeeld door zonlicht weg te nemen, trillingen te veroorzaken of stank te verspreiden. Daarom is het verstandig om de (ver)bouwplannen met de buren te bespreken.

Ze hebben dit waarschijnlijk ook wel gelezen en het woordje ‘verstandig’ heeft ze natuurlijk de escape geboden. En ik ben bang dat er voor ons geen ontsnappen meer aan is. Dág Licht! Dág Zon! Dág Uitzicht!