Laverend tussen de vele wagentjes, vul ik mijn kar. Ik hou van boodschappen doen, van de volle schappen, de ongelooflijke rijke keuze. Ik geniet van al die mensen, van opa's met kleinkinderen die ze verwennen en moeders met vermoeide huilende en naar rust snakkende baby's, van kinderen met kleine karretjes die tegen je enkels aan rijden en van personeel dat vakken vult en van verveelde kassieres van wie je dan toch nog een glimlach krijgt, van zinloze aanbiedingen, van vrolijke muziek, waarop ik dan kan meezingen en dansen en dat mensen dan verstoord kijken (vooral mijn dochters). Van een pak melk op de grond met een bordje erbij: pas op, glad! Van producten die ik eigenlijk niet nodig heb, van de groeiende keuze in biologische producten en de Vegetarische Slager. En natuurlijk van spontane ontmoetingen, waarin soms een boodschap zit.
En daarvan kun je verzekerd zijn in zo'n dorpssuper! Je haalt niet alleen boodschappen voor in je kar. Soms krijg je gratis een ander soort boodschap. Deze komt dan in de vorm van een blik of een houding van 'sorry, geen tijd, geen zin, geen puf'; ik ken het maar al te goed. Lichaamstaal spreekt boekdelen. Als iemand met een charmante zwier het boodschappenkarretje tussen jullie in plaatst en zelf een meter achteruit stapt, armen over elkaar slaat, dan is dat een duidelijke boodschap en dan zeg ik: Message understood!
En daarvan kun je verzekerd zijn in zo'n dorpssuper! Je haalt niet alleen boodschappen voor in je kar. Soms krijg je gratis een ander soort boodschap. Deze komt dan in de vorm van een blik of een houding van 'sorry, geen tijd, geen zin, geen puf'; ik ken het maar al te goed. Lichaamstaal spreekt boekdelen. Als iemand met een charmante zwier het boodschappenkarretje tussen jullie in plaatst en zelf een meter achteruit stapt, armen over elkaar slaat, dan is dat een duidelijke boodschap en dan zeg ik: Message understood!
Gisteren liep ik in de super mijn oude kapper tegen het lijf, Gérard. Hij laat van enthousiasme zijn boodschappen vallen en begint honderduit te praten. 'Ja, het gaat goed' en ja hij is nu 79 jaar en nog helemaal actief. Hij voert een vurig betoog dat hij altijd blijft werken, helemaal niet doet aan de pensioenleeftijd. Dat werken fit houdt en dat iedereen maar achter de over-de-pensioenleeftijd-zanikende-meute aan loopt.
'Iemand roept wat en iedereen rent er blind achter aan. Je hebt die grijze massa niet voor niets gekregen; gebruik het! Blijf gewoon werken; iets minder dan vroeger misschien, maar gewoon onder de mensen, handen uit de mouwen. Kijk maar naar mij'.
En ja, als ik naar hem kijk dan zie ik een enthousiaste jongeling van 79 jaar: fit, sterk en gezond en vol verlangen naar de rest van zijn leven. 'Mijn boodschap?', vraagt hij en zonder op het antwoord te wachten, zegt hij vurig: 'Gewoon doorgaan met werken en in beweging blijven. Larie die pensioenleeftijd. Zolang je kunt, moet je gewoon een bijdrage leveren aan alles en iedereen om je heen!'.
Met een warme handdruk en een 'het ga je goed' scheiden onze wegen.
'Iemand roept wat en iedereen rent er blind achter aan. Je hebt die grijze massa niet voor niets gekregen; gebruik het! Blijf gewoon werken; iets minder dan vroeger misschien, maar gewoon onder de mensen, handen uit de mouwen. Kijk maar naar mij'.
En ja, als ik naar hem kijk dan zie ik een enthousiaste jongeling van 79 jaar: fit, sterk en gezond en vol verlangen naar de rest van zijn leven. 'Mijn boodschap?', vraagt hij en zonder op het antwoord te wachten, zegt hij vurig: 'Gewoon doorgaan met werken en in beweging blijven. Larie die pensioenleeftijd. Zolang je kunt, moet je gewoon een bijdrage leveren aan alles en iedereen om je heen!'.
Met een warme handdruk en een 'het ga je goed' scheiden onze wegen.
en ik zeg: 'Message Understood!'
