Vandaag..

Om voor één van onze vrienden een verjaardagscadeau te kopen, gingen we vandaag op weg naar het centrum van de stad. De wens was: Inspiratiekaarten. Leuk cadeau om te geven en al helemaal een mooi excuus om rond te snuffelen in de binnenstad en te eindigen in één van onze favoriete New Age winkels. Ik kan daar niet voorbij gaan zonder even naar binnen te gaan en mijn hart op te halen aan allerlei spiritueel lekkers: klankschalen, meditatie-cd’s, boeken van Osho, Kahlil Gibran, gedichten van Rumi, zoutlampen, edel- en geluksstenen, etherische oliën, yogamatjes, informatie over voeding en de meest lieve en inspirerende ansichtkaarten. Daar word ik wel gelukkig van. Tijdens onze lunch in een gezellig restaurant bekijken we onze aankopen en direct trekken we allebei een kaartje uit de voor onszelf aangekochte set inspiratiekaarten.

“Vandaag zeg ik op moeilijke momenten tegen mijzelf:  Ook dit gaat weer voorbij”.

De medewerkster van het restaurant vraagt spontaan wat voor kaarten het zijn en ook zij trekt een kaart: "Vandaag zoek ik de liefde niet buiten mijzelf, maar ontspan ik in het weten dat ik liefde bén". Tussen het gekletter van servies en bestek, het glazen hoog houden, gastvrouw zijn, uitserveren, keuken aansturen, afrekenen en bestellingen opnemen toch wel iets om stil van te worden.

Vanmiddag tijdens mijn wandeling met de twee honden liep ik door het bos. Dit bos is eigenlijk niet zomaar een bos. Dit bos behoort bij een instelling die zorg biedt aan mensen met een (verstandelijke) handicap. We komen hier regelmatig mensen tegen, die onder begeleiding een frisse neus halen. Vandaag werd ik getroffen door een bijzonder plaatje. Ik zag een vrolijke, blonde, mooie meid van rond de 23 jaar, de leeftijd van onze eigen oudste dochters, op een speciale fiets met twee zitjes. Een zwaar gehandicapte oudere man zat naast haar en gezellig kletsend fietste ze op haar gemakje langs en hief opgewekt haar hand op. Gewoon op een zaterdagmiddag..terwijl ik op zoek ben naar inspiratiekaarten, fietst hier aan mij voorbij op haar vrije zaterdagmiddag een jonge meid. En alsof ze me dit hoort denken, slaat ze haar arm nog maar eens stevig om haar medepassagier heen.

Ik vraag me af wat voor inspiratiekaart zij vanochtend heeft getrokken. In de gehele set van 79 kaarten met een uitnodiging voor een gelukkig leven, zat geen kaart met als tekst: "Vandaag fiets ik een rondje met mijn medemens, die alleen is en het zelf niet meer kan". Met een gevoel van  ontzag en blijdschap kijk ik het stel na: de één fier rechtop zittend en de ander half zijwaarts hangend met een knikkend hoofd. Een indrukwekkend beeld en ik voel me maar weer eens heel klein worden.

Een inspiratiekaart is prachtig, maar geïnspireerd raken is niet genoeg. Het omzetten  van deze inspiratie in daden is pas een echt begin. Een begin dat het verschil maakt en dat anderen ook zal inspireren. Wat een dappere meid zeg! Dit was wel weer mijn inspiratiemoment van de dag! Dank je wel.

"Vandaag kijk ik naar de dingen vanuit het perspectief en de belevingswereld van de ander."