'Zoekt en Gij zult vinden', is dat waar?

Iedereen zal het erover eens zijn dat elk mens gewoon gelukkig wil zijn. We zijn dan ook en masse op zoek naar geluk met een hoofdletter. Wat is dat 'gelukkig zijn'?  Nu zal iedereen er wel een andere betekenis voor hebben en toch denk ik dat geluk voor iedereen ook vrijheid omvat. Vrij om te leven.

En voor iedereen komt er een moment dat je je dat realiseert en dan begint de tocht..We beginnen met minder stress in ons leven te zoeken, ander werk, meer vrije tijd. Rust en ontspanning. We zoeken het in meditatie, of muziek of sport. Soms verandert dit zelfs in een spirituele Zoektocht. Toch is het verbazingwekkend waarom we op Zoektocht zijn...en met zo velen. De zoektocht naar Geluk, of vrede of liefde. De een noemt het God, de ander de weg naar het Hart. Laatst verzuchtte een vriend van mij: ik wil gewoon helemaal 'niets'..ik ben op zoek naar 'niets'.  Dat 'niets' klinkt misschien wel wat ongedefinieerd, maar anderszijds omvat 'niets' ook alles en klinkt het immens en ruim, rustig en vrij. Grenzeloos.

Nu is het fenomeen 'zoeken' best interessant. Iedereen is wel bekend met het spelletje verstoppertje spelen. Welk kind kent dat niet?. Bij velen zelfs een favoriet spelletje. Het spannende van verstoppertje spelen, is vooral het niet gevonden worden. En de zoektocht is misschien nog wel het leukst. De spanning houdt ons alert en geeft ons een gevoel van verwachting.We zijn in de ban van het zoeken en niet vinden. Misschien zelfs een doel op zich? Als je de verstopte persoon vindt of als je gevonden wordt, is het spel over. Is het klaar. Dat is het gevoel van verwachting voorbij en daarmee de lol over. Dan willen we opnieuw zoeken en begint het spel van voren af aan. Zonder ooit bij buut te komen. Een vicieuze cirkel en als je erover nadenkt, is het een lachwekkend tijdverdrijf dat misschien wat ontspanning, maar zeker geen bevrediging geeft. Uiteindelijk raken we verveeld en vermoeid.

Dit zit zo diep in ons geheugen en in onze cellen opgeslagen dat zodra we iets gaan zóeken, we dit direct associëren met liever niet vinden. Zo werkt dit gewoon. Het is zo simpel. Dus die Zoektocht - spiritueel of niet - is een hele grote verleiding en afleiding.

Wat gebeurt er als we het Vindtocht noemen? En niet alleen nóemen, maar ons helemaal resetten en grijpen wat er direct voor onze neus is? En ook al gaat dat niet 1, 2, 3...we hoeven toch niet te wachten tot we bij 'tien' zijn en de waarschuwing krijgen 'wie niet weg is, is gezien'? Waarom niet direct doorgaan naar buutVrij en dan eens zonder je adem in te houden, maar ademloos het Leven inademen, het geluk ervaren en vrij zijn?

Van Zoektocht naar Vindtocht.