Waar gaan we heen?

In een oneindige stoet gaan we voort.  Het lijkt wel of we ons verplaatsen. Van A naar B, van baan naar baan, van partner naar partner, van huis tot huis, van stad naar stad. Onafgebroken gaan we heen en weer, vitaal en sterk als we jong zijn en voorzichtig schuifelend als we oud zijn.

Heb je wel eens op een bankje gezeten en om je heen gekeken en iedereen voorbij zien komen? Lopend, fietsend, pratend, ruziënd, zoenend, schreeuwend, fluisterend. Met een hond of een kind, met juf of met opa. Waar gaan we allemaal heen? Wat zijn we allemaal aan het doen?

Papiermassa's op kantoren, electronische berichten in de ether, vliegtuigen in de lucht. Het heen en weer gaan van kennis, berichten, foto's, indrukken is eindeloos.

Wij mensen lijken over een onuitputtelijke bron van energie te beschikken van waaruit we onderzoeken, reizen, ontdekken.

En het lijkt écht of we ergens heen gaan; ieder op zijn eigen wijze en soms kruizen onze wegen zich. Maar waar gaan we heen, waar komen we vandaan? Wat zoeken we en wat willen we vinden?

Als ik goed kijk, gaan we helemaal nergens heen; zijn we allen dezelfde energievorm.
Er is geen komen en er is geen gaan. Het lijkt zo, maar is het zo?