Ik dank je uit de grond van mijn voeten en mijn hart

Vandaag is ze jarig, 84 jaar. net een jaar jonger dan mijn moeder. Mijn moeder heeft echt één unieke vriendin. Ik ken niemand die zo overstroomt van blijdschap als zij. Er straalt een soort onbaatzuchtige, belangeloze liefde uit haar hele wezen. Dat overvalt me elke keer weer opnieuw en ze geeft me altijd een gevoel van geliefd te zijn. Overigens heeft ze op iedereen die ik ken zo'n effect. Dit zonnestraaltje woont aan de andere kant van de wereld, op een eiland waar de zon altijd schijnt. Dat verbaast me dan weer niets natuurlijk. Ik bel haar op, spontane actie.

'Goedemorgen?', klinkt haar stem vragend.
'Hey lieverd, met mij!'. We spreken elkaar echt bijna nooit en ze weet direct wie ik ben.
Een waterval van blijdschap stroomt over continenten en wereldzeeën heen zó mijn telefoon in.
'Ach kind, wat heerlijk dat jij mij belt. Mijn dag is nu helemaal geweldig.'

Ik glimlach om haar enthousiasme en ze vraagt me de oren van mijn hoofd hoe het gaat. Ze wil alles weten en is vol warme belangstelling. Ze vertelt dat ze op dit moment in een winkeltje staat van de hospice en dat ze dat twee keer in de week drie uur doet als vrijwilliger. (84 jaar, denk ik)
'De oudste vrijwilliger is 92, dus ik ben nog een jonkie', grinnikt ze.
Alles gaat goed met haar en haar man. Ze verhaalt over haar kinderen en haar recente intense familiebezoek in Nederland.

Door haar onverwachte bezoek in Nederland kon zij bij ons huwelijk zijn en als ik zeg dat het toch een geschenk van God was, dat zij erbij kon zijn, wordt het even heel stil.
'Lieve kind, elke dag is een geschenk van Onze Lieve Heer'.
Ik smelt van haar natuurlijke devotie en voel me nederig worden. Mijn God, wat kan ik nog veel van haar leren.
'Dan moet dit wel een bonus van Hem zijn geweest'. We lachen samen en ze verzekert mij dat het één van haar mooiste dagen in Nederland was.

'Ach, lieve kind, ik vind het heerlijk dat je belt, ik loop hier helemaal te huilen van geluk en ik word er bijna zenuwachtig van! Ik dank je uit de grond van mijn voeten en mijn hart!'.

Haar stem trilt nog na in mijn hart. Wie is nu wie dankbaar? Ik voel me blij en ja, gewoon ook in mijn voeten.

Ik bof.