De avondzon belicht de lange, houten tafel in een diep warme gloed. De tafel is vol. Misschien wel chaotisch vol. Ze houdt van deze dynamiek. De tafel is gevuld met glazen en servies in verschillende kleuren en maten. Er zijn flessen met sprankelend water, wijn en schalen met eten. De wijn is geurig, net zoals de zomerse bloemen in de tuin. De verse groenten liggen gerangschikt in de grote schalen, frisse salades staan uitnodigend klaar. Jonge mannen en vrouwen praten uitbundig met elkaar. De honden banjeren rond de tafel in de hoop dat er iets per ongeluk (of niet zo per ongeluk) valt. Zomaar een vakantiedag in Friesland. Iedereen geniet zichtbaar. Het maakt haar gelukkig. Ze loopt wat rond en bedenkt dat dit toch zeker één van haar favoriete bezigheden is: eten met het gezin. Ze zijn er bijna allemaal; zes kids met aanhang inmiddels. Een behoorlijke berg fijne mensen bij elkaar. Haar blik glijdt liefkozend over haar echtgenoot en het hele span.
Dan plotseling duizelt het haar. Het tafereel, het samenzijn brengt een oude herinnering naar boven. Duizenden puzzelstukjes lijken in één keer op hun plaats te vallen en vormen een levend geheel. Haar hart zwelt op en haar ogen vullen zich met tranen, tranen van dankbaarheid, verwondering en ontzag. 'This is a dream come true', schiet door haar heen.
Hoe kan ze uitleggen dat deze mensen, dit samenzijn ooit als een visioen aan haar voorbij kwam toen ze kind was, een diepe wens? Ze had geen ambities voor een schitterende carrière, een vrijstaande villa of aanzien. Eigenlijk nooit gehad. Nee, niets van dat al. Ze wenste maar een ding. Dit.
Als jong meisje zag ze het tot in detail heel helder voor zich:
een lange tafel, in Friesland, met wel zes kinderen. Een tafel vol heerlijk eten, gevulde glazen en gezelligheid. Aan die tafel zag ze zichzelf zitten, met wel zes kinderen, een lieve man en spelende honden. Dit liefdevolle en harmonieuze beeld, was een pareltje dat diep in haar hart verscholen lag, ook als het leven wel eens wat moeilijker verliep. Als een baken was dit beeld er en diep in haar was een stil en vast vertrouwen op geluk en liefde.
een lange tafel, in Friesland, met wel zes kinderen. Een tafel vol heerlijk eten, gevulde glazen en gezelligheid. Aan die tafel zag ze zichzelf zitten, met wel zes kinderen, een lieve man en spelende honden. Dit liefdevolle en harmonieuze beeld, was een pareltje dat diep in haar hart verscholen lag, ook als het leven wel eens wat moeilijker verliep. Als een baken was dit beeld er en diep in haar was een stil en vast vertrouwen op geluk en liefde.
Nu plotseling valt deze droom uit haar jeugd samen in het hier en in het nu. Ietwat verbouwereerd knijpt ze even in haar armen om er zeker van te zijn dat ze niet droomt.
'Mam, is er iets?'
'Jazeker, maar er is niet íets; er is àlles!'
'Jazeker, maar er is niet íets; er is àlles!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten