Uiteindelijk kwam er een bus en werd het gezelschap in de storm en regen in Volendam gedropt met de veelzeggende boodschap: 'Veel plezier!'.
Doortastend als mijn moeder is, nam zij haar reisgenoot, een oude vriend, bij de arm en nam hem mee 'de kroeg in'. Vanachter het raam van deze kroeg, volgde zij de activiteiten van een schipper die zijn boodschappen in etappes naar zijn schip bracht. Plotseling maakte de man een misstap en verdween uit het blikveld van moeder. Met dezelfde eerder genoemde doortastendheid, snelde moeder in keurige outfit en op haar hakjes de kroeg uit. Haar angst dat de man tussen wal en schip was gevallen, deed haar blikken in het water, maar geen enkel spoor van een drenkeling. Vervolgens keek ze over het hoge gangboord van het schip en zag tot haar consternatie de man liggen in een rap groter wordende plas bloed. Haar 'Help!! Help!! Er is hulp nodig!!', werd uiteindelijk gehoord en binnen mum van tijd was de kade gevuld met politie en ambulance.
'Jeetje mam, u heeft gewoon een leven gered!' zeg ik trots. 'Tja, dat zeiden de mensen daar ook, maar ik ben er vooral erg moe van'.
Ik denk terug aan een voorval toen ik een jaar of 13 was en dat mijn moeder een insluiper/junkie in ons huis bij de kraag vatten en hem een flinke duw de trap af gaf. Witheet was ze, dat iemand de brutaliteit had om in ons huis te komen. In haar verontwaardiging, achtervolgde ze hem naar beneden en joeg hem resoluut de tuin in en de schutting over. Uiteindelijk moesten we mijn moeder - gekleed in keurige rok en hoge hakken - van de schutting afplukken.
Een heldin op hakken! Tja, je hebt stijl of je hebt het niet! Daarover valt niet te twisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten