Mijn guru, het bamboe

Met klein groepje neem ik deel aan een stilteretraite. De prachtig aangelegde stiltetuin vormt een uitnodiging de stilte diep te omarmen. We mediteren, reciteren, wandelen, eten, drinken, alles in stilte. Ik voel me hier als een vis in het water. 

Er staat ook seva op het programma. Het woord Seva komt uit het hindoeïsme en betekent onbaatzuchtige dienstbaarheid. We mogen onze - over het algemeen - stadse en westerse handjes uitsteken in de tuin. Met bijlen, knipscharen, scheppen, emmers en kruiwagens zwermen we uit over de stiltetuin. Na de aanhoudende regen is de grond veranderd in een modderpoel en onze laarzen maken een zuigend en smakkend geluid terwijl we rondbanjeren. Er mag gesnoeid worden en we onderhandelen vol overgave in stilte met elke tak die we gaan snoeien.

Na afloop van de seva loop ik moe maar voldaan in een veld met sierbamboe. De lucht betrekt alweer en de wind zwelt aan. Ik sta stil tussen het bamboe en sluit mijn ogen. Het bamboe buigt mee met de wind en langzaam ga ik mee in dat ritme. Het buigt mee en veert terug. De pluimen dansen sierlijk mee. 

Het verhaal van Krishna en de fluit waarop hij zijn Goddelijke lied speelt, komt in mij op. Deze fluit is een symbool voor het menselijke hart en als wij leeg zijn, hol zijn, zoals de bamboefluit van Krishna, kan God ons vullen met zijn liefde, zoals Krishna de fluit vult met zijn adem. 

Ik heb geen idee waarom zo'n verhaal in mij langskomt; het enige dat ik weet, is dat ik daar sta, tussen dat bamboe, met Krishna in mijn hart.

Ik ervaar zo'n grote liefde dat ik zo maar heel spontaan mezelf vergeet.

HARE KRISHNA, HARE KRISHNA
KRISHNA KRISHNA, HARE HARE
HARE RAMA, HARE RAMA
RAMA RAMA, HARE HARE

Amazing grace, how sweet the sound
that saved a soul, a soul like me
I once was lost, but now I am found
was blind, so blind, but now I see

Meer weten over meditatie en bewustwording?