TimonLive - 9 Hondenbaan?

Vandaag liepen mijn vrouwtje en ik achter elkaar te sjokken. Zij sjokt omdat ze niet lekker is en ik sjok omdat ik al oud ben. Elke dag heb ik al moeite met opstaan en op gang komen, maar na even rekken en strekken en ongelooflijk lekkere hapjes en een kleine pijnstiller kom ik toch ook altijd weer mooi op gang. Hoewel mijn lijf met pensioen is, kwispelt mijn staart nog als een jonge god.

Hoeveel stappen hebben we al samen gezet, langs dit pad en andere wegen? Hoe vaak heeft mijn vrouwtje mij al moeten roepen om vooral geen poep te eten, terwijl ik dat reuze lekker vindt? Hoe vaak ben ik niet drijfnat uit het slootje gekomen en mijn vrouwtje nat gemaakt? Hoe vaak heb ik koekjes gekregen als ik kwam en ook als ik pas veel later kwam dan de bedoeling en mijn vrouwtje bijna ontplofte en ik me van geen kwaad bewust was?

Wie had nu toch ooit gedacht dat ik na zeven jaar asiel, in niet te beste omstandigheden in Polen, de respectabele leeftijd van 16 jaar zou behalen? En in zeer goede staat, al zeg ik het zelf! Mannen worden alleen maar knapper naar mate ze ouder worden en dat geldt beslist ook voor mij. Met mijn gedistingeerde grijze snuit verwarm ik menig voorbijganger.

Maar alle gekheid op een stokje: ik ben dankbaar, dankbaar voor dit veilige thuis, voor de mensen die me in Polen verzorgden, voor de mensen die me naar Nederland brachten en voor mijn meer dan geweldige baasje en vrouwtje en mijn harige vrouwelijke gevolg: Hanty, Ninja en Ninka.

Ik zie heus wel dat vrouwtje zich de laatste tijd niet zo goed voelt en ik doe mijn opperste best om haar op mijn oude dag een goed voorbeeld te geven. Ik kan haar mijn hondenbaan van harte aanbevelen:  wakker worden, uitrekken, plasje doen. Daarna lekker eten, rekken en op mijn gemak het eten laten zakken. Af en toe laat ik een knallende boer en een wind 'dat lucht op', denk ik dan. Vervolgens ga ik uit wandelen en snuffel ik een half uurtje in de buitenlucht. Lebber zonder gene een bak water leeg en plof neer op mijn mand, waarin ik urenlang kan wentelen en het mezelf zo comfortabel mogelijk maak. En: bovenal veel geknuffeld worden. Dit proces herhaalt zich een paar keer per dag. En alleen als het moet, werkelijk van me verlangd wordt, kom ik in actie: proforma blaffen tegen-ik-weet-niet-wie-of-wat-maar-het-klinkt-wel-stoer, baasjes beschermen en het huis bewaken. 

Deze hondenbaan bevalt mij prima; voor mij voorlopig geen carrière switch.

Relaxte groet van Timon! 

Meer lezen over mijn leven als Timon met mijn baasjes?

TimonLive 8 - Engeltje op mijn schouder! 

TimonLive 7 - Laten schrikken

TimonLive 6 - Boem is Ho!

TimonLive 5
TimonLive 4
TimonLive 3
TimonLive 2
TimonLive Vriend jij bent nog niet jarig!
TimonLive 1